Geïnspireerd door de zeekrab die in openingen in rotswanden huist, is Ken'ichiro Taniguchi, geboren in 1976 in Sapporo Japan, wereldwijd op zoek naar 'hecomi' (eng. 'dents', ned. 'openingen' of 'blutsen') in wanden en vloeren. D.m.v. 'rubbing' op papier, of door overtrekken met viltstift op transparent geel folie, wordt het silhouet van een opening, onregelmatigheid of slijtageplek in een wand of vloer, overgebracht op dun kunststof plaatmateriaal en daarin uitgezaagd. Sommige 'hecomi' hebben een heel complexe vorm; deze vormen worden heel precies nagemaakt en vervolgens in de oorspronkelijke opening teruggeplaatst om te fotograferen. Het kunststof silhouet wordt daarna in meerdere delen gezaagd, deze delen worden m.b.v. uiterst kleine scharnieren weer aan elkaar gezet. Er ontstaan opvouwbare, meestal kleine wandsculpturen, die soms iets architecturaals hebben, maar ook aan de natuur refereren, en die eventueel als 'speelgoed' voor volwassenen zijn te beschouwen. Vanaf 2009 worden de sculpturen groter.
De combinatie van de kleur geel, waarvan de meeste objecten zijn gemaakt, en het wit van de witte galeriewanden waarop de werken meestal worden getoond, refereert aan het geel en het wit, de kleuren van zon en sneeuw van Ken's geboorte-eiland Hokkaido. Het kleine formaat (de walkman als Japanse uitvinding) en de mogelijkheid het werk op te vouwen (origamie) zijn verdere Japanse invloeden.
De natuur speelt als verval, waardoor de gaten en openingen ontstaan, een rol in het werk en kan soms - zoals in het verhaal over de zeekrab - een rol spelen bij de interpretatie van de vorm van de 'dents'. Bijvoorbeeld is er een sculptuur die, op bepaalde wijze omgevouwen, doet denken aan een vogel; en op andere wijze gevouwen aan een vliegende vis.
In mei 2002 toonde PHŒBUS•Rotterdam voor het eerst twee kleine, opvouwbare wandobjecten op de Kunstrai Amsterdam. In de zomer van 2003 heeft Ken in Phoebus een kleine solo gedaan en heeft hij met zijn latere vrouw Ayako een wereldreis ondernomen (van Japan, via Mantsjoerije en Rusland, naar verschillende staten in Europa, waaronder Noorwegen, Engeland, Nederland, Zwitserland, Italië, Griekenland, een terugreis langs Egypte, India, Indonesië) - op zoek naar nieuwe hecomi. In 2004 toonde Ken'ichiro Taniguchi een grote expositie met "61 werken voor Eendrachtsweg 61". Vervolgens maakte hij een kleine expositie in 2007. In 2008 verbleef Ken twee maanden in het gastverblijf Duende in Rotterdam, steeds op zoek naar vormen van openingen in wanden en vloeren, geschikt om nieuwe sculpturen te maken. Hij verzamelde in Rotterdam. PHŒBUS•Rotterdam publiceert in 2009 de 'Hecomi-map of Rotterdam', met 100 vindplaatsen en toont in een expositie onder meer de grote (2.5 m. doorsnee) Hecomi #16, gebaseerd op onregelmatigheden in het plaveisel in Berlijn. 2009: nominatie THIEME Art Award tijdens de Art Amsterdam. Februari - april 2010: werkperiode kunstenaarsinitiatief KIK (bij Meppel), tevens expositie Kunstvlaai Amsterdam; daarna bij PHŒBUS•Rotterdam in een groepstentoonstelling op de ART Amsterdam. Vanaf 2009 overleg met het Museum Rotterdam, dat de 'Hecomi Map of Rotterdam' en de 'Rotta Nova Hecomi in de collectie opneemt. De Rijksgebouwendienst benadert Ken voor een kunsttoepassing in het nieuwe Claus en Kaan gebouw voor het CJIB Leeuwarden, oplevering maart 2012. Intussen is in 2008 de 'Melkkoppad Hecomi' in Rotterdam ontdekt en tot 2011 gevolgd. Expositie in mei-juni 2012 in PHŒBUS•Rotterdam.