George le Roy (NL)

In de westerse kunst wordt steeds naar uniciteit, originaliteit gezocht. Er zijn weliswaar altijd motieven en thema's, en natuurlijk waren en zijn er citaten in de beeldende kunst. Toch is de focus: originaliteit. Het lijkt me heel moeilijk voor studenten op een academie om precies een plekje te vinden, dat nog niet door andere kunstenaars is bezet. Maar dit hoeft niet altijd zo te zijn: Toine Horvers maakte in de regel drie tekeningen met hetzelfde thema. Fijn, want door het kijken en vergelijken zien wij iets meer, en iets genuanceerder, binnen de reikwijdte van de tekenkunst. Voor de Japanse kunstenaar Ken'ichiro Taniguchi leek de uniciteit aanvankelijk geen rol te spelen, maar we zijn er later op uitgekomen dat van één hecomi (de vorm van een slijtageplek) max. drie sculpturen worden gemaakt – elk op andere wijze omgevouwen. Ook Regula Maria Müller maakt haar Erasmiaanse Kronen, van geblazen glas, haakwerk en complexe borduursels, in een 'oplage' van 'drie unica'. Regula heeft zoveel fantasie dat zij niet eens drie dezelfde Kronen zou kúnnen maken!

De beeldend kunstenaar George le Roy gebruikt het kopiëren als inzet in zijn werk. Gebaseerd op een waanzinnige verzameling beeldmateriaal uit kranten, tijdschriften en (ansicht)kaarten, alles intuïtief gekozen, kiest George, opnieuw intuïtief, daaruit beeldelementen die hij met calqueerpapier op A3-formaat overtrekt. Deze A3's worden samengesteld tot een groot geheel, de 'basistekening', waarvan voor verder werk wordt uitgegaan. Vervolgens ontstaat er werk in verschillende technieken. Een tekening in rode ballpoint op papier toont vele, vele koppen – zijn de bewoners van de tekening op een kermis of in de hel terechtgekomen? Een prachtig werk, ook omdat geen enkele hapering in deze samengestelde tekening zichtbaar is. Gave lijnen. Heel anders in de serie tekeningen van 16x16 cm., gemaakt in zes lagen over elkaar, met carbonpapier. De lijnen zijn zacht en korrelig, de werken intrigeren, omdat de lijnen, via het carbon, blind getekend zijn en de afbeeldingen door de gelaagdheid niet meer traceerbaar zijn. Op dun blauw, oud schriftpapier zijn de 'Mephisto'-tekeningen met een anilinepotlood gemaakt; dit potlood is onuitwisbaar, maar door water over de tekeningen te sproeien ontstaat er toch het beeld van een aquarel. Het werk kan niet tegen licht, wordt bewaard in een lichtdichte envelop. Ingelijst is een perfecte facsimile. Bij het kopiëren in de traditie van de kunstgeschiedenis werd in het verleden gebruik gemaakt van perforaties, waardoor pigmenten werden gestuurd, die de contour voor een tekening aangaven – zoöok door Michelangelo. George le Roy maakt tekeningen waarin de contouren zelfstandig worden gebruikt. Geen perforaties, maar subtiele lijnen van pigmentkorrels. In een andere tekening met pigmentpuntjes, zien we, weliswaar amper zichtbaar, een mannenfiguur, die een masker in de hand houdt. Denk aan de altaarwand Sixtijnse Kapel – k'zie er zo het zelfportret van Michelangelo in de vorm van een loshangende huid in. Je denkt bij deze tekening ook echt: een renaissancewerk voor je te hebben.

Kunstenaarspagina George le Roy