George le Roy toont werk in '33 33', de verjaardag van PHŒBUS•Rotterdam 28 januari 2023

'25' 25 januari t/m 9 maart 2015

8 november t/m 22 december 2013, plus 28 december 14-17 uur
George le Roy - tekeningen en een schilderij - projectenkamer

George le Roy, tekening in carbon op papier - drie lagen, 0.70 x 0.50 m.
George le Roy, z.t. alkydlak op linnen,0.40 x 0.40 m.
George le Roy, detail tekening in houtskoolpoeder op papier, 0.50 x 0.70 m.

Ondanks George, tekst door Olphaert den Otter, november 2013

George le Roy exposeert in het voorjaar 2014 bij Fenster Basel

In september 2005 werd beeldend kunstenaar George le Roy door beeldend kunstenaar en curator Otto Egberts gevraagd in PHŒBUS•Rotterdam deel te nemen aan het ladekastproject 'Des Pudels's Kern' (zie ladekastproject).

Het gebeurt niet vaak dat de galeriehouder zich de dag na de opening naar het atelier spoedt (aanleiding was een gave tekening in rode ballpoint) en nog minder vaak, dat er meteen een afspraak over een solo expositie werd gemaakt. Deze vond plaats in februari 2006. Het werk van George le Roy is gebaseerd op een persoonlijk samengesteld beeldarchief, waarin naast afbeeldingen van kunstwerken ook foto's uit kranten zijn opgenomen. In het proces van het kopiëren door middel van overtrekken, vergroten, tekenen, natekenen, schilderen en naschilderen wordt de figuratie van het oorspronkelijke beeldarchief losgelaten tot uiteindelijk totaal abstracte werken ontstaan (zie ook de tekst hieronder).

George le Roy, z.t. monodruk 2008 en 2007, olieverf op papier [sapgreen; loodwit], 0.50 x 0.70 m.

7 september t/m 19 oktober 2008
George le Roy, 'sapgreen en van dyck brown', expositie tekeningenkabinet:
tien monodrukken in olieverf op paier, 0.50 x 0.70 en 0.70 x 1 m.

Dit nieuwe werk toont in 'sapgreen', 'van dyck brown' en loodwitte olieverf, abstracte composities, die op papier zijn afgedrukt. De composities lijken losgeschilderd, maar zijn het resultaat van minutieus kopiëren in olieverf op glas van een sterk uitvergroot detail van een tekening - terwijl de nog natte olieverf in één keer op papier is afgedrukt. Er ontstaat een vlek met openingen en met transparante en opaque delen. Puur materie en puur schilderkunst, wordt het oog op de grens van het zichtbare en onzichtbare naar elders getrokken.

George le Roy, expositie in PHŒBUS•Rotterdam 2006

George le Roy, Werk in pigment op papier [070106APCI], beeldformaat 38 x 38 cm.
George le Roy,Werk in pigment op papier [070106APCI], detail
George le Roy,Twee werken in pigment op papier [070106APCII en 070106APCI], elk met een beeldformaat van 38 x 38 cm.; en "Universum" [160905APCI], pigment op papier, beeldformaat 12.5 x 12.5 cm.

George le Roy, "Universum" [160905APCI], pigment op papier, beeldformaat 12.5 x 12.5 cm.
George le Roy, "MEPHISTO", werken in technisch tekenpotlood, water / schriftpapier [gekopiëerd; + origineel], ingelijst in bladzilveren lijsten.
George le Roy, een van de werken "MEPHISTO", technisch tekenpotlood, water/schriftpapier.

George le Roy maakt werken op papier in verschillende technieken. Alle werken zijn omzettingen van zijn 'basistekening': een groeiend geheel van aan elkaar geschakelde kopieën op A3-formaat, van betekende calceerpapieren.
De overgetrokken beelden zijn - als lijnen - geabstraheerd, maar de concrete werkelijkheid is nog steeds zichtbaar. George le Roy gaat uit van foto's uit kranten en tijdschriften, ansichtkaarten en andere beelden die hem aanspreken, die hij intuïtief kiest.

Het dichtst bij de basistekening, en als sleutelwerken te beschouwen, staan twee werken die in de hal van de galerie worden getoond. Tekeningen in rode balpen, elk 1 x 0.70 m. De lijnen zijn heel gaaf, zonder enige hapering getekend; bijna geen enkele lijn kruist een andere. Er is sprake van een schrale materialiteit, maar er is een schat aan lineaire vormen van koppen, lijven, van verschillende objecten, te ontdekken. Deze vormen zijn op geen enkele wijze in een samenhangend perspektief geplaatst. Associaties met verschillende kunstwerken, met een kermis, maar ook met danteske helleverbeeldingen doemen op. Je weet niet of je voor een vrolijke, zwierige, voor een serieuse, of voor een dreigende wereld staat.

Twee kleine zwarte tekeningen (16 x 16 cm.) zouden de beelden nog herkenbaar zijn, ware het niet dat ze door het gebruik van carbonpapier in zes lagen over elkaar heen, 'blind' op het papier terecht gekomen zijn; in het gekrioel van lijnen zijn de konkrete beelden niet traceerbaar. Door de gelijkmatigheid van de lijnen wordt het ontbreken van een persoonlijk handschrift benadrukt. De werken geven een indruk van strakheid.

Heel anders lijken op het eerste gezicht, de blauwe werken uit de reeks "Mephisto" op los uit de pols geschilderde aquarellen. Bij nadere beschouwing blijken de lijnen in deze werken even strak en scherp te zijn. De tekeningen zijn dan ook gemaakt met een technisch tekenpotlood. Naderhand zijn de werken besproeid en verdrinkt de tekening in een poel van blauw water. Deze tekeningen en het gebruikte schriftpapier zijn niet tegen enig licht bestand. Wat getoond wordt, zijn schitterende, zeer op de echte werken gelijkende kopieën deze zijn in oude, bladzilveren lijsten ingelijst. De echte werken worden bewaard in een zwarte envelop - om af en toe op de hand te bekijken.

Verder van de 'basistekening' verwijderd worden de beelden onleesbaarder. In sommige tekeningen is de techniek die Michelangelo gebruikte om de compositie van zijn fresko's met behulp van geperforeerde kartons op een wand aan te brengen, autonoom toegepast. De lijnen zijn zacht en open, alsof ze gepoederd zijn. Er ontstaat een beeld van tevoorschijn komen en verdwijnen. En van zweven, want ook de compositie is losser: conglomeraten van vormen, in rozige tinten, zweven vrij over de ruimte van het blad, dat nu niet meer all over is betekend.

Nog altijd uitgaande van de concrete werkelijkheid, leidt het proces van omzettingen tot de bijna abstracte, pigmentwerken. Ze zijn het minst toegankelijk, maar nodigen uit om naar binnen te gaan en met de blik het spel van kleur en vorm af te tasten. In enkele andere werken stokt de blik juist op een leeg midden van onbetekend papier - om later af te dwalen naar de marges, waar het pure pigment in golfbewegingen zijn weg vindt.