Bij het zien van het werk van Esther Bruggink (NL) helpt een loep in de hand.
De ongekende en fijnzinnige werkwijze, de manier waarop papier, vaak met behulp van een inwendig raamwerk van ijzerdraad, van het platte vlak wordt opgetild naar
3 dimensies. Daarbij zijn verschillende onderdelen met naald en draad aan elkaar
gekoppeld, op een manier die bij mensfiguren soms doet denken aan een ledenpop.

Dan inzoomen om te verder kijken...
naar wat achter het half transparante papier in het werk is opgenomen.
Zoals bij het zien van planten onder het wateroppervlak; en zoals in het werk 'Rusalka' naar de aderen onder haar huid. Geen vage verhullingen, geen geheimen, maar verder zichtbaar maken. Tegelijk, in één beweging beschermen, bewaren, koesteren en laten zien,
tonen op een manier die een uitnodiging is om verder te kijken.

Aanvankelijk waren de betoverende wereld van sprookjes en de psychologische betekenis daarvan, haar inspiratiebron. Zoals bij Rusalka, de zeemeermin, die het verlangen koestert om aan land te gaan, naar haar prins. Een prachtig sculptuurproject, dat ooit tijdens Den Haag Sculptuur op de kade tegenover het Binnenhof werd geplaatst). Maar de recente 'Ephemeral Flowers / Quarantaine' zijn geïnspireerd op de wens om wat fragiel is, ook de natuur in brede zin, te bewaren en een veilige plek te geven.

"Bij de aanblik van Rusalka hield ik mijn adem in [...]. Haar aderen zijn zichtbaar door haar doorzichtige huid en om te ademen is ze afhankelijk van de zuurstofflessen die als twee vleugels op haar rug zijn bevestigd. Dit wezen in haar glazen kistje is van een schoonheid die niet van deze aarde is [...]" Anne Berk, Kunstbeeld, 2006.

Kunstenaarspagina Esther Bruggink