Vandaag, 23 July 2014
Vandaag, 23 July 2014
VANDAAG
een korte vakantie en goed nieuws:
na wandelen in Frankrijk, bezoek aan een vriend in Genua en aan de Strada Nova met de musea Palazzo Rosso, Palazzo Bianco en Palazzo Tursi, bezoek aan de kunstenaar Claudio Parmiggiani en aan Palazzo delle Pilotta in Parma, bezoek aan de Zwitserse kunstenaar Stefan Gritsch, bezoek aan museum Centre Pompidou Metz.
De Strada Nova, oorspronkelijk Strada Maggiore, nu in de Via Garibaldi, is met zijn aaneenschakeling van zestiende eeuwse paleizen opgenomen op de Unesco Werelderfgoedlijst. In de Palazzi Rosso en Bianco onder meer fresco's van Ligurische kunstenaars en schilderijenverzamelingen met nadruk op Italiaanse kunst van de 16de tot de 18de eeuw. Palazzo Tursi, tevens stadhuis, herbergt Ligurische keramiek uit de 16de tot de 18de eeuw, een verzameling munten en de viool 'Guarneri del Gesù' van Paganini. Het dak van Palazzo Rosso is te betreden: naast het mooie uitzicht over Genua is het fantastisch de architectuur van onder meer de Strada Nova van bovenaf te bekijken, evenals de grootschalige en kleine, particuliere tuinen.
Parma, Palazzo delle Pilotta, een gebouw met indrukwekkende Romeinse bogen en gewelven in baksteen en geweldige trapportalen, die leiden naar de Biblioteca Palatina, het Teatro Farnese en het Museo Nazionale. De Biblioteca Palatina, 1761, bevat middeleeuwse handschriften, incunabulen, 700.000 gedrukte boeken, e.a., met accenten op bijbelse manuscripten en muziekuitgaven. Bij binnenkomst overkomt je het gevoel dat je het heilige der heiligen betreedt. Het Teatro Farnese, 1618, is een van de grootste zeventiende eeuwse theaters van Europa. Het is geheel uit hout opgetrokken (vloeren, wanden, trappen, tribunes en zuilengalerijen). In de eerste ruime eeuw van dit baroktheater werden negen uitvoeringen gerealiseerd ter gelegenheid van bruiloften en politieke ontvangsten (ook nu wordt het theater meer voor manifestaties gebruikt dan voor een geregeld theaterprogramma). Het Museo Nazionale bevat een fantastische collectie Italiaanse schilderkunst - middeleeuwen, renaissance, barok, maniërisme tot en met classicisme - een collectie met een eigen gezicht. Eindelijk ook 'La Scapigliata', portret in olie op paneel, iets kleiner dan A4, van Leonardo da Vinci gezien; prachtige Corregio's; een indrukwekkende collectie classicistische tafelsculpturen en schilderijen.
Centre Pompidou Metz: de bovenverdieping was leeg, maar dit werd helemaal goedgemaakt met drie, een beetje maffe tentoonstellingen:
Op de tweede verdieping 'Formes Simples', een thematentoonstelling waarin de aandacht voor eenvoudige vormen vanaf het eind van de 19de eeuw werd gerelateerd aan kunstwerken vanaf de Cycladische tijd, aan gebruiksvoorwerpen en aan objecten die i.v.m. wetenschappelijke onderzoek werden ontwikkeld (zoals de honderden, 18de eeuwse kleine houten modellen van kristalvormen van J.-B.L. Romé de l'Isle). Ik liet mij gaandeweg meeslepen - door een grote houten tol uit Indonesië, een elegante blauwe vaas uit Iran, een gevonden stuk zandsteen naast prachtige werken van - onder andere - Albert Giacometti en Robert Mangold. Op de eerste verdieping een expositie over de jaren 1984-1999. Dáár was het de bedoeling dat je je op de golven van het speelveld beeldende kunst, architectuur, film, interviews en muziek (de laatste via een audiopen en een boekje met QR codes) liet meegaan. Erg leuk om werk te zien uit de beginjaren van mijn galerie, die in een heel andere context waren ontstaan: Maurizio Cattelan met een opgezette ezel die een zware t.v. draagt; een opgemaakt bed met de personen die erin liggen op de lakens afgedrukt (installatie van Bless), e.v.a. Maar de plank werd misgeslagen waar onder drie dezelfde foto's van een zee, drie verschillende namen stonden: een van de kunstenaar, een van de verzamelaar, een van - dat wist de museumgids niet meer... Op de begane grond 'Phares', een expositie met XXL kunstwerken van tien 20ste eeuwse kunstenaars. Ooit vertelde een kunstenaar mij over zijn goede gevoel bij een schilderij in een saaie middenmaat, omdat dit werk zelf waardering verdient, zonder hulp van het grote / imposante, of van het vertederend kleine - ik voel daarin sindsdien mee. Maar het was in Metz deze keer werkelijk een verademing een expositie met alleen grote werken te zien. Kunstenaars goed uitgepakt! En curatoren goed gehangen! Bijvoorbeeld mooi, dat de grote aubergine-kleurige holle spiegel van Anish Kapoor in de verte knipoogde met de grote vertikale rechthoekige doeken van Robert Delaunay, waarin cirkels en dezelfde kleur voorkomen.
Goed nieuws tijdens het bezoek aan Stefan Gritsch. Zijn atelier en kluis zijn leeg, Stefan richt een expositie in bij dé uitgeverij van boeken over hem: Edizione Periferia Luzern. Nu de expositie (23 en 30 augustus, 8, 6, 13 en 20 september). Wij zien vol verwachting uit naar het boek met acrylverfobjecten 'Trophies'.
Goed nieuws tijdens het atelierbezoek aan Claudio Parmiggiani, die mij met zijn werk 'Febo' dat ik in 1987 zag, inspireerde voor de naam van de galerie. 'Facciamo', ofwel 'laten wij het doen': Claudio doet mee met de expositie tijdens het 25-jarig bestaan van de galerie in januari 2015.
mdw 23 juli 2014
Vandaag, 9 July 2014
Vandaag, 9 July 2014
VANDAAG
in de zomer is de galerie op afspraak geopend, welkom
de exposities van Simon Benson en Bram Zwartjens te komen zien
phoebus@phoebus.nl 06-466166553, Mirjam de Winter
Het voorgenomen jaarprogramma 2014-2015
FRANK SCIARONE + BERNADET TEN HOVE
inrichting vanaf 20 augustus, opening 24, t/m 14 september
• LADENKASTPROJECT 1:
Mai van Oers, Suzan Drummen, Gaby Hutjes, Mariëlle Buitendijk,
Nico Lootsma, Monique Bosman, Winnie Teschmacher, Marcel IJzerman
• AMSTERDAM DRAWING: AMPARO SARD
18 t/m 21 september (opening woensdagzond 17 september)
+ extra grote tekening in Dakota [onder voorbehoud]
WILLY DE SAUTER
inrichting vanaf 29 september
opening 5 oktober, t/m 9 november
BEA EMSBACH + BERNARD VILLERS
inrichting vanaf 17 november, opening 16 november, t/m eind december
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
• 28 januari: PHOEBUS 25 jaar: groep, ik verzamel nu prachtige werken,
GRITSCH (in vitrinekasten), TOENGES (u.a. Nachtwache), FSC-sc,
BV zwart gebogen, KEN + AYAKO, e.v.a. Inrichting begin januari,
openingsdatum staat nog niet vast, t/m 22 februari 2015
• LADENKASTPROJECT 2:
Suzanne + Michael Toenges, Karin Post e.a.
• ART ROTTERDAM 5 t/m 8 februari 2014
• PJOTR MÜLLER
inrichting vanaf 23 februari, opening 1 maart, t/m 12 april 2015
— uitgave samen met Pjotr Müller
• JOHAN VAN OORD + BERNADETTE BEUNK [onder voorbehoud]
inrichting vanaf 13 april, opening 19 april,
tot en met 24 mei 2015
• LADENKASTPROJECT 3:
curator Regula Maria Müller
• REGULA MARIA MÜLLER + JOSUA WECHSLER *
inrichting vanaf 26 april, opening 31 mei
tot en met eind juni [zomerreces]; daarna 14 t/m 30 augustus 2014
(* een werk van Josua Wechsler is al eerder te zien)
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
enkele exposities elders 2014-2015:
— zomer JOHAN in SCHUNCK Heerlen
— vóór het najaar: nadenken over expositie 'Schoonhoven - later', samenwerking,
elders: SAUTER BANDAU LIJN BEUNK ZWARTJENS GRITSCH
— REGULA in najaar: Alkmaar Museum i.v.m. gewonnen kunstprijs
— REGULA in najaar: Coda, groepsexpositie curator Wim van de Beek 'over stilte'
— CHARL voorjaar 2015: Loods 21, België
— BERNADETTE exposeert in Gorinchem t.t.v. symposium 'water', voorjaar 2015
feestdagen en om te onthouden 2014-2015:
Schoonhoven: 1914-1994
Hemelvaart 29 mei 2014
Pinksteren 8+9 juni 2014
feestdagen 2015:
Pasen 5+6 april
Museum Rotterdam 25 april t/m oktober 2015 expositie over Meidagen RD
Koningsdag 27 april
Hemelvaart 14 mei
Pinksteren 24-25 mei
12 april Marathon RD
kunstenaars:
CHARL VAN ARK (NL) JOACHIM BANDAU (DE) DOMINIQUE DE BEIR (FR) SIMON BENSON (UK/NL) BERNADETTE BEUNK (NL) TOON VAN BORM (BE) MARK CLOET (BE) PIET DIRKX (NL) BEA EMSBACH (DE) YVONNE VAN DE GRIENDT (NL) STEFAN GRITSCH (CH) PAUL DE KORT (NL) TOINE HORVERS (NL) SARAH VAN DER LIJN (NL) REGULA MARIA MÜLLER (CH/NL) PJOTR MÜLLER (NL) JOHAN VAN OORD (NL) GEORGE LE ROY (NL) AMPARO SARD (ES) WILLY DE SAUTER (BE) EVA-MARIA SCHÖN (DE) FRANK SCIARONE (NL) KEN'ICHIRO TANIGUCHI (JP) MICHAEL TOENGES (DE) BERNARD VILLERS (BE) BRAM ZWARTJENS (NL)
op projectbasis e.a.:
KOSTANA BANOVIC (NL) HENRIC BORSTEN (NL) JEROEN BOSCH (NL) TINEKE BOUMA (NL) GILBERT VAN DRUNEN (NL) BERNADET TEN HOVE (NL) IRMEL KAMP (DE) MARIJN VAN KREIJ (NL) HENK DE LOOPER (NL) RUUDT PETERS (NL) sibylle von preussen (D) PABLO ZICCARELLO (NL)
Vandaag, 8 July 2014
Vandaag, 8 July 2014
VANDAAG
in de zomer is de galerie op afspraak geopend, welkom
de exposities van Simon Benson en Bram Zwartjens te komen zien
phoebus@phoebus.nl 06-466166553, Mirjam de Winter
Het voorgenomen jaarprogramma 2014-2015
FRANK SCIARONE + BERNADET TEN HOVE
inrichting vanaf 20 augustus, opening 24, t/m 14 september
• LADENKASTPROJECT 1:
Mai van Oers, Suzan Drummen, Gaby Hutjes, Mariëlle Buitendijk,
Nico Lootsma, Monique Bosman, Winnie Teschmacher
• AMSTERDAM DRAWING: AMPARO SARD
18 t/m 21 september (opening woensdagzond 17 september)
+ extra grote tekening in Dakota [onder voorbehoud]
WILLY DE SAUTER
inrichting vanaf 29 september
opening 5 oktober, t/m 9 november
BEA EMSBACH + BERNARD VILLERS
inrichting vanaf 17 november, opening 16 november, t/m eind december
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
• 28 januari: PHOEBUS 25 jaar: groep, ik verzamel nu prachtige werken,
GRITSCH (in vitrinekasten), TOENGES (u.a. Nachtwache), FSC-sc,
BV zwart gebogen, KEN + AYAKO, e.v.a. Inrichting begin januari,
openingsdatum staat nog niet vast, t/m 22 februari 2015
• LADENKASTPROJECT 2:
Suzanne + Michael Toenges, Karin Post e.a.
• ART ROTTERDAM 5 t/m 8 februari 2014
• PJOTR MÜLLER
inrichting vanaf 23 februari, opening 1 maart, t/m 12 april 2015
— uitgave samen met Pjotr Müller
• JOHAN VAN OORD + BERNADETTE BEUNK [onder voorbehoud]
inrichting vanaf 13 april, opening 19 april,
tot en met 24 mei 2015
• LADENKASTPROJECT 3:
curator Regula Maria Müller
• REGULA MARIA MÜLLER + JOSUA WECHSLER *
inrichting vanaf 26 april, opening 31 mei
tot en met eind juni [zomerreces]; daarna 14 t/m 30 augustus 2014
(* een werk van Josua Wechsler is al eerder te zien)
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
enkele exposities elders 2014-2015:
— zomer JOHAN in SCHUNCK Heerlen
— vóór het najaar: nadenken over expositie 'Schoonhoven - later', samenwerking,
elders: SAUTER BANDAU LIJN BEUNK ZWARTJENS GRITSCH
— REGULA in najaar: Alkmaar Museum i.v.m. gewonnen kunstprijs
— REGULA in najaar: Coda, groepsexpositie curator Wim van de Beek 'over stilte'
— CHARL voorjaar 2015: Loods 21, België
— BERNADETTE exposeert in Gorinchem t.t.v. symposium 'water', voorjaar 2015
feestdagen en om te onthouden 2014-2015:
Schoonhoven: 1914-1994
Hemelvaart 29 mei 2014
Pinksteren 8+9 juni 2014
feestdagen 2015:
Pasen 5+6 april
Museum Rotterdam 25 april t/m oktober 2015 expositie over Meidagen RD
Koningsdag 27 april
Hemelvaart 14 mei
Pinksteren 24-25 mei
12 april Marathon RD
kunstenaars:
CHARL VAN ARK (NL) JOACHIM BANDAU (DE) DOMINIQUE DE BEIR (FR) SIMON BENSON (UK/NL) BERNADETTE BEUNK (NL) TOON VAN BORM (BE) MARK CLOET (BE) PIET DIRKX (NL) BEA EMSBACH (DE) YVONNE VAN DE GRIENDT (NL) STEFAN GRITSCH (CH) PAUL DE KORT (NL) TOINE HORVERS (NL) SARAH VAN DER LIJN (NL) REGULA MARIA MÜLLER (CH/NL) PJOTR MÜLLER (NL) JOHAN VAN OORD (NL) GEORGE LE ROY (NL) AMPARO SARD (ES) WILLY DE SAUTER (BE) EVA-MARIA SCHÖN (DE) FRANK SCIARONE (NL) KEN'ICHIRO TANIGUCHI (JP) MICHAEL TOENGES (DE) BERNARD VILLERS (BE) BRAM ZWARTJENS (NL)
op projectbasis e.a.:
KOSTANA BANOVIC (NL) HENRIC BORSTEN (NL) JEROEN BOSCH (NL) TINEKE BOUMA (NL) GILBERT VAN DRUNEN (NL) BERNADET TEN HOVE (NL) IRMEL KAMP (DE) MARIJN VAN KREIJ (NL) HENK DE LOOPER (NL) RUUDT PETERS (NL) sibylle von preussen (D) PABLO ZICCARELLO (NL)
Vandaag, 16 June 2014
Vandaag, 16 June 2014
VANDAAG
in de zomer is de galerie op afspraak geopend, welkom
de exposities van Simon Benson en Bram Zwartjens te komen zien. phoebus@phoebus.nl 06-466166553, Mirjam de Winter
Het voorgenomen jaarprogramma 2014-2015
FRANK SCIARONE + BERNADET TEN HOVE
inrichting vanaf 20 augustus, opening 24, t/m 14 september
• LADENKASTPROJECT 1:
Mai van Oers, Suzan Drummen, Suzanne + Michael Toenges,
Nico Lootsma, Karin Post, Monique Bosman, Winnie Teschmacher
• AMSTERDAM DRAWING: AMPARO SARD + laat ik later weten
+ extra grote tekening in Dakota [onder voorbehoud]
WILLY DE SAUTER + PJOTR MÜLLER
inrichting vanaf 22 september (WDS misschien eerder),
opening 28 september, t/m 9 november
— boekuitgave samen met Pjotr Müller
BEA EMSBACH + BERNARD VILLERS
inrichting vanaf 17 november, opening 16 november, t/m eind december
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
• 28 januari: PHOEBUS 25 jaar: groep, ik verzamel prachtige werken,
GRITSCH (mit 'hond'), TOENGES (u.a. Nachtwache), FSC-sc,
BV zwart gebogen, KEN + AYAKO, e.v.a., e.v.a., e.v.a. Inrichting begin januari,
openingsdatum staat nog niet vast, t/m 22 februari 2015
• LADENKASTPROJECT 2:
• ART ROTTERDAM 5 t/m 8 februari 2014: laat ik later weten
REGULA MARIA MÜLLER + JOSUA WECHSLER
inrichting vanaf 23 februari, opening 1 maart, t/m 12 april 2015
JOHAN VAN OORD + BERNADETTE BEUNK [onder voorbehoud]
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
alvast enkele exposities elders 2014-2015:
— zomer JOHAN in SCHUNCK Heerlen
— vóór het najaar: nadenken over expositie 'Schoonhoven - later', samenwerking,
elders: SAUTER BANDAU LIJN BEUNK ZWARTJENS GRITSCH
— REGULA in najaar: Alkmaar Museum i.v.m. gewonnen kunstprijs
— REGULA in najaar: Coda, groepsexpositie curator Wim van de Beek 'over stilte'
— CHARL voorjaar 2015: Loods 21, België
— BERNADETTE exposeert in Gorinchem t.t.v. symposium 'water'
feestdagen en om te onthouden 2014-2015:
Schoonhoven: 1914-1994
Hemelvaart 29 mei 2014
Pinksteren 8+9 juni 2014
feestdagen 2015:
Pasen 5+6 april
Museum Rotterdam 25 april t/m oktober 2015 expositie over Meidagen RD
Koningsdag 27 april
Hemelvaart 14 mei
Pinksteren 24-25 mei
29 april Marathon RD
werk ook met:
SYBILLE VON PREUSSEN JOACHIM BANDAU MICHAEL TOENGES
PAUL DE KORT ['griffelen' / project in tuin]
DOMINIQUE DE BEIR, papierwerk!!!
TOON VAN BORM, roettekeningen
YVONNE VAN DE GRIENDT
kunstenaars:
CHARL VAN ARK (NL) JOACHIM BANDAU (DE) DOMINIQUE DE BEIR (FR) SIMON BENSON (UK/NL) BERNADETTE BEUNK (NL) TOON VAN BORM (BE) MARK CLOET (BE) PIET DIRKX (NL) BEA EMSBACH (DE) YVONNE VAN DE GRIENDT (NL) STEFAN GRITSCH (CH) PAUL DE KORT (NL) TOINE HORVERS (NL) SARAH VAN DER LIJN (NL) REGULA MARIA MÜLLER (CH/NL) PJOTR MÜLLER (NL) JOHAN VAN OORD (NL) GEORGE LE ROY (NL) AMPARO SARD (ES) WILLY DE SAUTER (BE) EVA-MARIA SCHÖN (DE) FRANK SCIARONE (NL) KEN'ICHIRO TANIGUCHI (JP) MICHAEL TOENGES (DE) BERNARD VILLERS (BE) BRAM ZWARTJENS (NL)
op projectbasis e.a.:
KOSTANA BANOVIC (NL) HENRIC BORSTEN (NL) JEROEN BOSCH (NL) TINEKE BOUMA (NL) GILBERT VAN DRUNEN (NL) BERNADET TEN HOVE (NL) IRMEL KAMP (DE) MARIJN VAN KREIJ (NL) HENK DE LOOPER (NL) RUUDT PETERS (NL) sibylle von preussen (D) PABLO ZICCARELLO (NL)
Vandaag, 14 June 2014
Vandaag, 14 June 2014
VANDAAG
het voorgenomen jaarprogramma 2014-2015:
FRANK SCIARONE + BERNADET TEN HOVE
inrichting vanaf 20 augustus, opening 24, t/m 14 september
• LADENKASTPROJECT 1:
Mai van Oers, Suzan Drummen, Suzanne + Michael Toenges,
Nico Lootsma, Karin Post, Monique Bosman, Winnie Teschmacher
• AMSTERDAM DRAWING: AMPARO SARD + laat ik later weten
+ extra grote tekening in Dakota [onder voorbehoud]
WILLY DE SAUTER + PJOTR MÜLLER
inrichting vanaf 22 september (WDS misschien eerder),
opening 28 september, t/m 9 november
— boekuitgave samen met Pjotr Müller
BEA EMSBACH + BERNARD VILLERS
inrichting vanaf 17 november, opening 16 november, t/m eind december
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
• 28 januari: PHOEBUS 25 jaar: groep, ik verzamel prachtige werken,
GRITSCH (mit 'hond'), TOENGES (u.a. Nachtwache), FSC-sc,
BV zwart gebogen, KEN + AYAKO, e.v.a., e.v.a., e.v.a. Inrichting begin januari,
openingsdatum staat nog niet vast, t/m 22 februari 2015
• LADENKASTPROJECT 2:
• ART ROTTERDAM 5 t/m 8 februari 2014: laat ik later weten
REGULA MARIA MÜLLER + JOSUA WECHSLER
inrichting vanaf 23 februari, opening 1 maart, t/m 12 april 2015
JOHAN VAN OORD + BERNADETTE BEUNK [onder voorbehoud]
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
alvast enkele exposities elders 2014-2015:
— zomer JOHAN in SCHUNCK Heerlen
— vóór het najaar: nadenken over expositie 'Schoonhoven - later', samenwerking,
elders: SAUTER BANDAU LIJN BEUNK ZWARTJENS GRITSCH
— REGULA in najaar: Alkmaar Museum i.v.m. gewonnen kunstprijs
— REGULA in najaar: Coda, groepsexpositie curator Wim van de Beek 'over stilte'
— CHARL voorjaar 2015: Loods 21, België
— BERNADETTE exposeert in Gorinchem t.t.v. symposium 'water'
feestdagen en om te onthouden 2014-2015:
Schoonhoven: 1914-1994
Hemelvaart 29 mei 2014
Pinksteren 8+9 juni 2014
feestdagen 2015:
Pasen 5+6 april
Museum Rotterdam 25 april t/m oktober 2015 expositie over Meidagen RD
Koningsdag 27 april
Hemelvaart 14 mei
Pinksteren 24-25 mei
29 april Marathon RD
werk ook met:
SYBILLE VON PREUSSEN JOACHIM BANDAU MICHAEL TOENGES
PAUL DE KORT ['griffelen' / project in tuin]
DOMINIQUE DE BEIR, papierwerk!!!
TOON VAN BORM, roettekeningen
YVONNE VAN DE GRIENDT
kunstenaars:
CHARL VAN ARK (NL) JOACHIM BANDAU (DE) DOMINIQUE DE BEIR (FR) SIMON BENSON (UK/NL) BERNADETTE BEUNK (NL) TOON VAN BORM (BE) MARK CLOET (BE) PIET DIRKX (NL) BEA EMSBACH (DE) YVONNE VAN DE GRIENDT (NL) STEFAN GRITSCH (CH) PAUL DE KORT (NL) TOINE HORVERS (NL) SARAH VAN DER LIJN (NL) REGULA MARIA MÜLLER (CH/NL) PJOTR MÜLLER (NL) JOHAN VAN OORD (NL) GEORGE LE ROY (NL) AMPARO SARD (ES) WILLY DE SAUTER (BE) EVA-MARIA SCHÖN (DE) FRANK SCIARONE (NL) KEN'ICHIRO TANIGUCHI (JP) MICHAEL TOENGES (DE) BERNARD VILLERS (BE) BRAM ZWARTJENS (NL)
op projectbasis e.a.:
KOSTANA BANOVIC (NL) HENRIC BORSTEN (NL) JEROEN BOSCH (NL) TINEKE BOUMA (NL) GILBERT VAN DRUNEN (NL) BERNADET TEN HOVE (NL) IRMEL KAMP (DE) MARIJN VAN KREIJ (NL) HENK DE LOOPER (NL) RUUDT PETERS (NL) sibylle von preussen (D) PABLO ZICCARELLO (NL)
Vandaag, 31 May 2014
Vandaag, 31 May 2014
VANDAAG
Vandaag / morgen: aanrader is de expositie 'Half Empty' in de RET Remise, Waalhaven Oostzijde 1, curator Jeroen Bosch, met kunstenaars Charl van Ark, Marielle Buitendijk, Dico Kruijsse, Tonio de Roover, Niki van Strien, Ties Ten Bosch, Marc Verbeek en Jeroen Bosch - de laatste samen met zijn driejarige zoon Alt, die een compositie met plakband op de atelierwand van zijn vader maakte en nu samen met zijn vader het thema 'dat kan een kind ook' waarmaakt (en in positieve zin ook onderuit haalt). De vader heeft gezorgd voor mooie plakbanden in goede kleuren, halve transparantie en de juiste breedtes; Jeroen heeft ook de composities van Alt gekopiëerd en in lijsten gezet - en maakt het werk daarmee autonoom. Kortom het complexe en tomeloos transparant eenvoudige werk van Jeroen Bosch, dat ik om die reden goed vind. Dat ik hierover iets schrijf heeft ook te maken met de simpele reden dat ik probeer alle exposities van de kunstenaars waarmee ik werk, te bezoeken. Van Charl van Ark hangen ‘Poetik des Raumes - Sint Janstraat 5’ (2011, gemengde media op canvas, 1.90 x 2.69 m.) en twee schitterende 'altaartjes' - zoals Jeroen ze noemt - elk 'Rheinfall’ 1998-2004, linnen, olie/lakverf, pianoscharnier, ijzerdraad, spielatten, 30 x 40,5 x 24 cm. (een derde werk uit deze groep heeft dezelfde titel, formaten en materialen, maar geen ijzerdraad). Na de expositie Malevic in het Stedelijk vond ik 'Poetik des Raumes' meer dan goed. Totaal genieten, want groots, ontroerend, toch abstract. Het werk gaat over het niets en is tegelijk vooral ook iéts: het is wit, grijs, ook romig, het kent de rechte lijn, maar is vooral ook dwars. Toch blijft het werk - dat is zo mooi - dichtbij de wereld van Charl van Ark zelf - het toont een hoek van het atelier op de Roncalli in Hengelo. Groot formaat doet goed in dit geval. Wanneer ik nu na jaren de twee 'altaartjes' / drieluiken zie, herinner ik me de enkele mensen - met vrolijke, open mind - die dit in 2004 waardeerden. Het werk was de tijd vooruit - hetgeen nu ook bevestigd lijkt door het feit dat jonge kunstenaars het werk van Charl erg waarderen. Het ene drieluik is knaloranje - oranje gaat niet over kleur, maar over puur licht - en lijkt door zijn kracht alles weg te blazen. Het andere is open - het toont spieramen met daaromheen doorgesneden doek - het thematiseert de schilderkunst in de zin van wat is een plat vlak, wat is doek, wanneer is het paneel, en wat is een venster op de werkelijkheid? Daarnaast: wat kan wel, wat niet worden weggelaten, wat is aanwezigheid, wat niets, wat is kleur, wat is puur licht, hoe wit is wit - of is het off-, gelig, romig? 'Half Empty' is een prachtige contekst. De werken van de andere kunstenaars zijn heel goed: twee installaties van Tonio de Roover (een in vele kleuren, een in teruggehouden kleuren, die ik beter vond); werken Mariëlle Buitendijk met abstracte patronen in potlood / papier op paneel; werken van Ties Ten Bosch, abstracte composities, die toch bewegende beelden zijn .......
K' ga morgen opnieuw kijken! (laatste dag)
mdw 31 mei 2014
Vandaag, 2 January 2014
Vandaag, 2 January 2014
VANDAAG
Gelukkig net op tijd .....'13 wegblazen met een idee voor de beurzen van '14:
Bij de ART Rotterdam zal alles als vanzelf op zijn plaats vallen. Ken'ichiro Taniguchi (KEN) heeft in de Van Nelle Ontwerpfabriek waar de beurs wordt gehouden, 'hecomi' gezocht en gevonden en van de vormen van deze onregelmatigheden en openingen in vloeren en wanden drie werken gemaakt – opvouwbare sculpturen in de kleur geel, gepresenteerd op een witte achtergrond (de kleuren van de zon en de sneeuw van zijn geboorte-eiland Hokkaido). Het pièce de résistence is gebaseerd op het grid van de tegelvloer in de koffiefabriek. Ken houdt van het werk van Mark Cloet, zoals ook Charl van Ark dat doet. Werk van kunstenaars die zich verwant voelen, wordt, wanneer samengebracht, vaak een goede expositie. Mark Cloet maakte werken naar de natuur, die lijken op stenen, er geen kopieën van zijn, maar als autonoom beeldend werk een 'renaissance van een steen' in haar eigen omhulling willen laten zien (de steenvorm wordt binnen de vorm van een doos gegoten, verbonden door talloze gietkanaaltjes). De meeste stenen zijn in aluminium gegoten, ook zijn er geciseleerd in 21 karaats goud of in zilver met een gehalte van 925 of, met behulp van een 3D-printer gemaakt. Verwondering over puur natuur en het artificiele. Een ietwat macabere uitstraling heeft zijn werk dat bestaat uit vijf aluminium wiggen en een keramisch fluitje in de vorm van een hoofd of schedel, vermoedelijk 19de eeuws, Mexicaans, dat in vervlogen tijden was bedoeld om de gemeenschap in een volgend dorp op de hoogte te brengen van een sterfgeval, of om contact te hebben met de overledene. Charl van Ark maakte een tweedelig schilderkunstige werk, elk deel 1.35 x 1.90 m.: 'Berliner Lichter – 10 mei 1933 en 3 april 2012'. Met zachte grijzen en witten, de verf op fotoafdruk op linnen aangebracht – refereert het werk aan de Berlijnse boekverbranding in 1933 en aan basic verlichting zoals in een stedelijke nieuwbouwwijk bij nacht – beide betoverend, maar door de referenties toch.... Tevens het boek, dat het 'Gezelschap 1994-2012' documenteert, het beeldarchief in een kastarchitectuur, dat een jaar geleden werd getoond.
Simon Benson richt met nieuwe tekeningen een stand op de RAW Artfair in, solo – maar naast een 's t i l l e v e n ' van werken van kunstenaars die regelmatig in PHŒBUS• Rotterdam exposeren. De galerie toont werk dat in mentaliteit door velen wordt begrepen als samenhangend, als een herkenbaar beleid. Toch zijn er een meer abstracte richting en een die eerder aan de natuur is gerelateerd (beide richtingen met vormen van conceptualiteit, met referenties aan de traditie van de beeldende kunst en met beeldende verrassingen; met helderheid en complexiteit in goede verhouding; etc.) – in het werk van Simon Benson zijn deze richtingen gecombineerd. Maar hoe nu zijn poëtische tekeningen binnen een ruimte naast het ' s t i l l e v e n ' met werk van verschillende kunstenaars samen te brengen, zo, dat ze elkaar versterken? Het liefst zou ik van alle vertegenwoordigde kunstenaars een werk tonen. maar de stand echter helder blijven, mag geen winkel worden.
Naast de stand van Simon Benson / ' s t i l l e v e n ' op de RAW een kleine solostand voor werk van Regula Maria Müller, het werk is op zich al een stilleven van glas en zelf gesponnen en gehaakt papier, sneeuwwit en transparent, dat in stilte moet worden getoond. Wij dachten om daarnaast alleen de met adem geblazen inktvlekken op papier van Eva-Maria Schön te tonen. Dit past perfect. Maar nu Regula nieuwe bewerkte foto's maakt (foto's van natuurlijke elementen, waarop met glaskralen en textiel is geborduurd) moet ook hier de helderheid worden bewaakt.
Intussen wacht bij Joachim Bandau een nieuw zwart lakwerk in de vorm van een blok... en denkt Willy de Sauter erover werken in krijtlagen op paneel op de tafel van het ' s t i l l e v e n ' te tonen – iets over de rand van de tafel.... voor de stand met werk van Simon Benson.
30 december 2013: wetend dat werk van Bandau en De Sauter elkaar versterken, maar een zwart blok naast witte vlakken in de contekst van de poëtische tekeningen van Simon Benson misschien te hard-edge zou zijn, vroeg ik mij ineens af of het werk van Willy misschien ook in plaats van 'over de rand van de tafel' 'over de rand van de wand' zou kunnen bestaan. Aan Willy gevraagd en direct per e-mail een fotowerk (een in photoshop gecreeëerd beeld) toegestuurd gekregen van een tweeluik in zachte, bijna witte krijtlagen op twee staande rechthoeken die nu over rand van de standwand heen steken. Hier ontstaat een ander, ruimtelijk minimalistisch spel – ook bruikbaar in andere exposities of in een privéhuis... Het zwarte blokmatige lakwerk zou op de tafel kunnen liggen. En vervolgens doorgaand op het minimale spel met Willy de Sauter en Joachim Bandau.... kunnen ca. tien tekeningen liggend op de tafel worden getoond onder stukken off-white museumkarton....! Een vorm van exposeren die doet denken aan Teylers Museum in de tijd dat tekeningen achter gordijnen werden gehangen – uit conserverend oogpunt om de lichtval te beperken – hetgeen een heel speciaal gevoel gaf bij het bekijken: dat je daar alleen en intiem een band met een tekening kon aangaan. Zo kunnen de schatten van Casper Hoogzaad, Dominique de Beir, Toon van Borm, Bram Zwartjens, Sarah van der Lijn, Piet Dirkx, George le Roy, Bernadette Beunk straks na het oplichten van het karton van heel nabij, op de hand worden bekeken. En zeker vinden we op de tafel plek voor een ander werk van Eva-Maria Schön – architecturaal, schilderkunstig: 'Pinselstrich' op een fotowerk met daarop het beeld van de nieuwe Rotterdam van Rem Koolhaas. En het zal goed in evenwicht zijn met de werken van Joachim Bandau, Willy de Sauter en Simon Benson.
Het was een dobber, maar ... er zijn nu voor de RAW Artfair twee nieuwe vormen van exposeren gevonden: werk 'over de rand van de wand' en tekeningen op tafel onder museumkarton om op de hand te bekijken. De tekeningen van Simon Benson worden in een rustige en goede contekst getoond. De stand houdt zijn helderheid.
mdw 31-12-13/1-1-14
Vandaag, 20 December 2013
Vandaag, 20 December 2013
VANDAAG
- cleaning the gallery, - a guard of the exhibition, - an interior architect, - a shipping agent, - a storage administrator, - certainly a bookkeeper, - an art historian, hopefully, - at times a cook, - a philosopher, at least late at night, - a sympathetic drinking compagnon – dit zijn maar enkele van de kwalificaties van de galeriehouder door Claes Nordenhaeke gegeven tijdens het symposium 'Talking Galleries', in Barcelona 2011 en recent geciteerd door Dorothé Orczyk tijdens het door de NGA (Nederlandse Galerie Associatie) in Den Haag georganiseerde galeriesymposium 'Shaken, stirred & extended'. Daaraan werd tijdens de voordrachten toegevoegd: het vinden en tonen van werk van kunstenaars door galeriehouders, het zijn van de plek waar je kunst kunt leren kennen, waar liefde voor kunst en bestendige trouw aan kunstenaars heersen, waar een circuit van verzamelaars is opgebouwd..... De galeriehouders zelf zijn vol van bruisende ideeën: zo is Rotterdam binnenkort weer een mekka aan kunstbeurzen en bestaan er gedachten over een tekeningenmanifestatie, een symposium over verzamelen, galerietochten, parkeervrijkaarten voor buitenlandse kunsttoeristen enz enz. Sommige collega's verdwijnen, in Rotterdam zijn minstens zoveel nieuwe galeries te verwelkomen....
Waarom dan toch minder leden bij NGA en SRG (Stichting Rotterdamse Galeries)? Het kunnen níet de kosten voor lidmaatschap of gebrek aan collegialiteit zijn. Maar in een tijd van mengvormen – de kunstenaars vertegenwoordigende galerie doet tevens kunsthandel, een eenmanszaak richt een stichting op, het kunstenaarsinitiatief wordt commercieel – is de zuivere branchebelangenbehartiging aan verschuiving toe: het gevoel van gezamenlijkheid komt beter naar voren bij projectmatig vormgeven aan bruisende ideeën waarin de diverse kunstminnende exposerende bedrijven en instanties zich kunnen vinden. De SRG denkt na.... 20 december 2013, Mirjam de Winter
Vandaag, 17 July 2013
Vandaag, 17 July 2013
VANDAAG
terug uit Venetië, Biënnale 2013, mijn favoriet is het Duitse paviljoen: alleen al het van plaats ruilen met het Franse paviljoen - om niet teveel nadruk op de eigen nationaliteit te leggen! In de hoofdzaal een groot doolhof, gemaakt met de bekende (van het werk in De Pont) ronde krukjes van Ai Weiwei, die in China huisarrest heeft. Terecht dat Duitsland hem uitnodigt. Zijn medewerkers hebben de installatie met 886 krukjes met drie poten, opgebouwd. In de achterzaal twee dvd-projecties van de Duitse filmer Romuald Karmakar: een heeft betrekking op neo-nazistische voetbalsupporters in de trein en op een station in Duitsland 2005, in de andere projectie draagt een Duitse acteur extreem islamitisch teksten voor, waarbij onder meer in dialoogvorm voorbijkwam, dat soms de vriendelijkheid wordt vergeten... In een derde zaal een diaprojectie van archiefruimtes van de Indiase fotografe Dayanita Singh, waarnaast de dvd projectie van een liggende vrouw, wiens gezicht, luisterend naar een ver lied, tot leven komt. In de laatste zaal fotoseries van Santu Mofokeng uit Soweto, landschappen, waarin de geheimen van de apartheid soms voelbaar, soms zichtbaar, zijn. Samen verrassend, intrigerend en een veelzeggend internationaal gezelschap. Na eerst een overtuigend beeldend kunstwerk, zijn politieke, persoonlijke en maatschappelijke extremen getoond - daarmee is tevens gehoor gegeven aan het thema van de Biennale 2013: 'Il Palazzo Enciclopedico'.
14 juni 2013
PHŒBUS•Rotterdam in de zomer:
' o p e n h o f h o u d e n'
-
eig. een open, vrije tafel houden, waaraan ieder die wil, kan aanzitten
-
[...] fr. tenir table ouverte; eng. to keep open table, house, doors; [...]
-
fr. tenir cour plénière; bron: F.A. Stoett, Nederlandsche spreekwoorden,
-
spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden, 1923-1925 (vierde druk)
inspiratie: de troonswisseling en het werk van de kunstenaars
/ inspired by the passing of royal power in the Netherlands and the works of the artists
/ inspiriert durch die Thronwechsel in den Niederlanden und die Werken der Künstler
/ inspirada en el traspaso de la realeza en los Países Bajos y en las obras de las artistas :
AMPARO SARD
BEA EMSBACH
REGULA MARIA MÜLLER
SIBYLLE PRINZESSIN VON PREUßEN
YVONNE VAN DE GRIENDT
Tevens zestig kunstenaarsboeken - n.a.v. deelname aan POETRY International 2013
Het nieuwe galerieseizoen begint dit jaar vroeg:
inrichting vanaf de derde week in augustus.
MARK CLOET en JANNA HUYGHE, 'C-stone' en installatie 'Goudvijl' in de tuin.
BERNADETTE BEUNK, zes recente werken in waterverf op papier, 1 x 0.70 m.
ladekastproject:
Virginie Bailly
Christie van der Haak
Arie de Groot
Line Kramer
Mieke Fokkinga
Gil en Moti
Foekje Fleur van Duin
David Lindberg
Niko Hendrix
Vandaag, 14 July 2013
Vandaag, 14 July 2013
VANDAAG
terug uit Venetië, Biënnale 2013, mijn favoriet is het Duitse paviljoen: alleen al het van plaats ruilen met het Franse paviljoen - om niet teveel nadruk op de eigen nationaliteit te leggen! In de hoofdzaal een groot doolhof, gemaakt met de bekende (van het werk in De Pont) ronde krukjes van Ai Weiwei, die in China huisarrest heeft. Terecht dat Duitsland hem uitnodigt. Zijn medewerkers hebben de installatie met 886 krukjes met drie poten, opgebouwd. In de achterzaal twee dvd-projecties van de Duitse filmer Romuald Karmakar: een heeft betrekking op neo-nazistische voetbalsupporters in de trein en op een station in Duitsland 2005, in de andere projectie draagt een Duitse acteur extreem islamitisch teksten voor, waarbij onder meer in dialoogvorm voorbijkwam, dat soms de vriendelijkheid wordt vergeten... In een derde zaal een diaprojectie van archiefruimtes van de Indiase fotografe Dayanita Singh, waarnaast de dvd projectie van een liggende vrouw, wiens gezicht, luisterend naar een ver lied, tot leven komt. In de laatste zaal fotoseries van Santu Mofokeng uit Soweto, landschappen, waarin de geheimen van de apartheid soms voelbaar, soms zichtbaar, zijn. Samen verrassend, intrigerend en een veelzeggend internationaal gezelschap.
14 juni 2013
PHŒBUS•Rotterdam in de zomer:
' o p e n h o f h o u d e n'
-
eig. een open, vrije tafel houden, waaraan ieder die wil, kan aanzitten
-
[...] fr. tenir table ouverte; eng. to keep open table, house, doors; [...]
-
fr. tenir cour plénière; bron: F.A. Stoett, Nederlandsche spreekwoorden,
-
spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden, 1923-1925 (vierde druk)
inspiratie: de troonswisseling en het werk van de kunstenaars
/ inspired by the passing of royal power in the Netherlands and the works of the artists
/ inspiriert durch die Thronwechsel in den Niederlanden und die Werken der Künstler
/ inspirada en el traspaso de la realeza en los Países Bajos y en las obras de las artistas :
AMPARO SARD
BEA EMSBACH
REGULA MARIA MÜLLER
SIBYLLE PRINZESSIN VON PREUßEN
YVONNE VAN DE GRIENDT
Tevens zestig kunstenaarsboeken - n.a.v. deelname aan POETRY International 2013
Het nieuwe galerieseizoen begint dit jaar vroeg:
inrichting vanaf de derde week in augustus.
MARK CLOET en JANNA HUYGHE, 'C-stone' en installatie 'Goudvijl' in de tuin.
BERNADETTE BEUNK, zes recente werken in waterverf op papier, 1 x 0.70 m.
ladekastproject:
Virginie Bailly
Christie van der Haak
Arie de Groot
Line Kramer
Mieke Fokkinga
Gil en Moti
Foekje Fleur van Duin
David Lindberg
Niko Hendrix
Vandaag, 23 April 2013
Vandaag, 23 April 2013
VANDAAG
heerlijk om te schrijven, passen en meten op en over kunst, hoe dan ook.
En dat kunstenaars uit verschillende landen zaterdag komen inrichten en op zondag bij de opening zijn - de momenten van inrichten vinden in mijn hoofd en praktisch al gedeeltelijk plaats. Straks wordt alles omgegooid en dat is nog beter.
' o p e n h o f h o u d e n'
-
eig. een open, vrije tafel houden, waaraan ieder die wil, kan aanzitten
-
[...] fr. tenir table ouverte; eng. to keep open table, house, doors; [...]
-
fr. tenir cour plénière; bron: F.A. Stoett, Nederlandsche spreekwoorden,
-
spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden, 1923-1925 (vierde druk)
inspiratie: de troonswisseling en het werk van de kunstenaars
/ inspired by the passing of royal power in the Netherlands and the works of the artists
/ inspiriert durch die Thronwechsel in den Niederlanden und die Werken der Künstler
/ inspirada en el traspaso de la realeza en los Países Bajos y en las obras de las artistas :
AMPARO SARD
BEA EMSBACH
REGULA MARIA MÜLLER
SIBYLLE PRINZESSIN VON PREUßEN
YVONNE VAN DE GRIENDT
welkom bij de opening zondag 28 april van 15 tot 18 uur
en gedurende de expositie, t/m 16 juni 2013
Yvonne van de Griendt tekent met grijze en kleurpotloden een veelheid aan geometrische composities zowel als organische vormen. Feestelijk uitgedoste ruiters te paard, vol allure en met een zekere speelsheid, verschijnen temidden van een zachtgroene flora, met accenten in abrikoos, rozerood, brons en lichtblauwen. Rulle paardenvachten en paardenstaarten als beweeglijke pluimen, laten het natuurlijke en het ornamentele naast elkaar bestaan. In de ruiterkledij is versiering tevens bescherming, zoals in het harnas van lindenboombladeren. Paard en ruiter zijn één, met elkaar verbonden, zelfs op geheimzinnige wijze met elkaar geïdentificeerd, door gelijkvormige maskers. Alle elementen in de tekening zijn geplooid rond één over het beeldvlak slingerende stoet, waarin natuur en traditie, met referenties aan heraldiek, op wonderlijke wijze samengaan.
Het werk van Sibylle Prinzessin von Preußen ademt zowel 18de eeuw als het nu. De motieven in het werk zijn geïnspireerd door dierlijke ornamenten in Sanssouci, het zomerpaleis van Frederik de Grote in Potsdam, dat tussen 1745-1747 in rococostijl werd gebouwd. De ornamenten is extra leven gegeven doordat ze, zo tussen bladeren en struikjes, verwikkeld zijn in een spannend spel van kijken en bekeken worden, wegschieten, inhouden en in de gaten houden.... De techniek van de ook in de 18de eeuw populaire kunst van het papierknippen is daarbij in het schilderkunstige getrokken door het papier - niet meer vlak als silhouet - van kleur en licht te voorzien: terwijl het Pruisisch blauw in de verte doet denken aan Matisse's 'De parkiet en de zeemeermin' (1953, Stedelijk Museum Amsterdam), tilt het bladzilver ons elegante gezelschap, ijl zwevend achter glas, boven het alledaagse uit. Aangemoedigd door het pleidooi van Frederik de Grote - die geïnspireerd was door de Franse en Engelse Verlichting - voor 'Een fatsoenlijke omgang met dieren'* is heel precies naar de natuur gekeken en omgekeerd, heeft de natuur Sibylle Prinzessin von Preußen getekend. Te zien is een natuurgetrouw beeld van hoe idealiter binnen een milieu met elkaar kan worden omgegaan. (*titel van het boek van de kunstenares en haar man Friedrich Wilhelm Prinz von Preußen, 2010)nz von Preußen, uitgave 2010)
Regula Maria Müller legt voor de bezoekers haar geborduurde bloemen in glas, opgewerkt met zachtgroene glaskralen en parels, klaar om een bloemenkroon te rijgen... zoals kinderen een bloemenkrans van madeliefjes vlechten. 'Open hof houden' wordt daarmee een uitnodiging om deel te nemen aan het plezier van een bescheiden maar zo belangrijke activiteit uit onze kindertijd. De inspiratie door de natuur en liefde voor bloemen, het fijnzinnige handwerk van dag en nacht én het plezier in het versieren heeft Regula eerder tot werken in de vorm van kronen gebracht. Een grote kroonluchter bestaat uit een cirkel van witvilten gebladerte, afgezet met transparente kraaltjes die oplichten, wanneer het licht wordt aangedaan. Het werk is ook een installatie, waarbinnen, in de ruimte van 1 m. doorsnede, kan worden gestaan - de ogen zijn even omsloten door een heerlijk zacht, wiltvilten bos... De 'Muzen van Erasmus' waren voor Erasmus inspiratiebron om aan zijn Zotheid een Gevolg van Negen (On)deugden mee te geven. Regula maakte een marot of scepter en kronen. Het zijn sculpturen die kunnen worden gedragen (ook op het hoofd gezet), maar vooral de ceremoniele funktie van 'regalia' vervullen. Genot en Weelderigheid prikkelen ons intussen op sympathieke wijze tot een matig en goed leven ....
Bea Emsbach is vooral bekend om haar rode inkttekeningen, waarvoor zij de Kolbenfüller (zuigvulpen) van haar grootvader gebruikt. Perfecte lijntekeningen, open, soepel en verhalend. Getekend zijn krachtige archaïsche vrouwen, in de natuur geplaatst. Naarmate de tijd verder gaat worden de werken complexer, zijn er verschillende verdunningen van de rode inkt - tot zachtroze - zichtbaar en zijn lijnen soms tot kleine plasjes en vlekken uitgetekend. De tekeningen worden steeds voller, krijgen het karakter van aquarel. De verbeelde groepen van mensen hebben een onderlinge band, lijken iets te bespreken of te delen, en zijn verstopt in het oerwoud. Ook zijn elementen uit andere tekeningen te zien, het zijn afdrukken van natte inkt van gebladerte, van een voetje of een hand... Deze vorm van klein, konkreet hernemen van het eigen werk, heeft een weidsere pendant in de citaten uit de beeldende kunst, zoals in de variaties op Dürer's 'Adam en Eva'. Voor 'open hof houden', refereert Bea Emsbach aan verbeeldingen van de 'Mantelmadonna', de gekroonde Maria met beschermelingen onder haar mantel, die zich vanaf de 13de eeuw in de westerse beeldende kunst voordoen. Wij zien een Madonna met kroon en mantel van bladeren, die aan twee figuren bescherming biedt.
In de videowerken en geperforeerde papierreliëfs is Amparo Sard een actieve en elegante vrouw in een lange, witte, kanten jurk, vaak vergezeld door een vlieg als symbool voor sociale relaties, het contact tussen mensen, de gedragsregels. Het zijn supergelijkende zelfportretten van Amparo en van de Amparo die rollen speelt. De ver doorontwikkelde techniek van het perforeren, hand- en handelsmerk, is vermoedelijk reden dat wij de handen ook steeds vaker als thema zien: eerst als handschoenen en als de hand waaraan door vliegen wordt getrokken; later zien wij Amparo die een sculptuur van handen draagt en die zwemt en naar handen in de vorm van een reddingboei (eng. lifebuoy) grijpt. Voor 'open hof houden' zijn twee reliëfs geperforeerd. In het ene zien wij de amandelboom uit Mallorca, haar geboorteplaats. Eronder ligt een figuur, die bij nader inzien uit geperforeerde handen en armen bestaat. Misschien rust deze figuur, misschien kijkt het naar het werk dat ernaast hangt, een cirkel of kroon, die uit louter handen bestaat. Amparo geeft in deze werken het kostbaarste dat zij bezit: haar handen - perforerend en geperforeerd - met alle referenties van oplegging en zegening, als altijd subliem: ongemeen goed.
MDW – 20 april 2013
--
Vandaag, 6 March 2013
Vandaag, 6 March 2013
VANDAAG
de ART Rotterdam was voor mij een fantastische beurs, fijn om met twee duo's van kunstenaars die elkaars werk waarderen te werken: Charl van Ark en Stefan Gritsch, Bernadette Beunk en Willy de Sauter. Prachtig werk. Vooral 'Gezelschap 1994-2012' van Charl van Ark, kastconstructie met beeldarchief opgebouwd uit foto's en objecten waaronder kunstwerken, trok veel aandacht, maar alle andere werken oogstten evenveel waardering. De beurs als organisatie had goede aandacht besteed aan het vinden van en uitnodigingen sturen naar verzamelaars - ook uit Duitsland, Frankrijk, België. Ik heb nooit eerder zoveel nieuwe adressen gekregen - werk er nog aan.
Vandaag een heel fijn bezoek aan het atelier van Joachim Bandau gebracht. Ik verheug me enorm op de expositie met schitterende aquarellen en lakwerken - als nooit tevoren, denk ik. Het abstracte, altijd strenge werk lijkt nu in overstijgende tred meer openheid te krijgen. Ik schreef er over:
De abstracte werken van Joachim Bandau vertonen vaak een fascinatie voor binnenruimten. Dit is zichtbaar in aquarellen en in beeldhouwwerken.
In bijna dichte dozen van lood, als wandobjecten aan de muur gehangen, zijn achter een front nog net delen van een tekst te zien. Zware stalen vloerobjecten die gesloten lijken, blijken toch uit verschillende delen te bestaan die uitneembaar zijn zoals in de werken die uit vier lagen bestaan, en waarin de namen van de componisten 'BACH' en 'CAGE' in de vorm van stoere, bijna vierkante letters tevoorschijn komen. Ook andere sculpturen, die gesloten lijken, blijken holle binnenruimten te verbergen. De stalen kubussen van de zg. 'Kipskulpturen' rusten half op een rib van de kubus, half op een zwaar, breed wiel; verandering van richting is onmogelijk, maar - hoe eenvoudig en raak kan het spel zijn: de massa kan via het wiel naar de tegenoverliggende rib worden 'omgekiept'.
De zwarte, gelaagde aquarellen nodigen uit met blik en aandacht naar binnen te treden. IJldun zijn de lagen - tot meer dan twintig over elkaar heen. Razend knap is het behoud van transparantie in het zwart. De verstilde binnenruimten worden in de recente werken steeds vaker opengebroken en maken plaats voor beweging. De niet geschilderde delen van de aquarel, tot nu langs de randen, zijn naar het midden verplaatst, terwijl de geaquarelleerde gedeeltes zich aan de rand bevinden en een suggestie van een doorgaande beweging naar buiten het papiervel suggereren. In andere aquarellen zijn superdunne lagen in aflopende tinten geschilderd - deze verschillende grijzen zijn ontstaan door het verdunnen van de zwarte aquarelverf en deze in meer of mindere lagen over elkaar heen te schilderen. De lijnen zijn nu in plaats van recht, soms gekromd - strengheid, perfectie en ongedwongenheid gaan in deze aquarellen voor honderd procent samen.
De fascinatie voor binnenruimten werd in een ver verleden opgeroepen door het zien van de abstract modernistische bunkers - vaak door goede architecten ontworpen, die in Bandau's jeugd deel van de leefomgeving waren. Iets van dit verre verleden, waarvan Bandau nooit actief deel uitmaakte, kwam terug naar aanleiding van het verschijnen van een artikel in de Neue Zürcher Zeitung in 2011 over het bombardement op Rotterdam. Dit heeft tot een serie prachtige aquarellen geleid - bij hoge uitzondering spontaan geschilderd - waarin de verwoeste stad als een open en braakliggend terrein aan de voet van de afgestompte toren van de Laurenskerk ligt. In het vocabulair van de 'Schwarzaquarelle' is de stad in lichte en tegelijk stoere strepen opgelost.
De lakwerken zijn: in rode of zwarte natuurlijke boomharslak omhulde houten kernen. Na het beeldhouwen van heel dunne platen hout in Aken zijn de werken in Myanmar met een dikke laklaag bedekt. Door de volledige omsluiting van de lak en de soms schitterende glans van de werken stralen deze een grote mate van autonomie en ongenaakbaarheid uit - ook wanneer de vorm zo licht als een veertje of als een blad papier, op een lange dunne speld aan de wand hangt. In de laatste jaren is er een nieuwe reeks ontstaan, waarin voor het eerst gezichten herkenbaar zijn, abstracte hoofden, in een staat van meditatie zoals bij Jawlenski en zonder ook maar enig spoor van expressie. Maar misschien kijken ze elkaar even aan, of kijken ze toch weg
mdw 19-2-2013
Vandaag, 19 February 2013
Vandaag, 19 February 2013
VANDAAG
de ART Rotterdam was voor mij een fantastische beurs, fijn om met twee duo's van kunstenaars die elkaars werk waarderen te werken: Charl van Ark en Stefan Gritsch, Bernadette Beunk en Willy de Sauter. Prachtig werk. Vooral 'Gezelschap 1994-2012' van Charl van Ark, kastconstructie met beeldarchief opgebouwd uit foto's en objecten waaronder kunstwerken, trok veel aandacht, maar alle andere werken oogstten evenveel waardering. De beurs als organisatie had goede aandacht besteed aan het vinden van en uitnodigingen sturen naar verzamelaars - ook uit Duitsland, Frankrijk, België. Ik heb nooit eerder zoveel nieuwe adressen gekregen - werk er nog aan.
Vandaag een heel fijn bezoek aan het atelier van Joachim Bandau gebracht. Ik verheug me enorm op de expositie met schitterende aquarellen en lakwerken - als nooit tevoren, denk ik. Het abstracte, altijd strenge werk lijkt nu in overstijgende tred meer openheid te krijgen. Ik schreef er over:
De abstracte werken van Joachim Bandau vertonen vaak een fascinatie voor binnenruimten. Dit is zichtbaar in aquarellen en in beeldhouwwerken.
In bijna dichte dozen van lood, als wandobjecten aan de muur gehangen, zijn achter een front nog net delen van een tekst te zien. Zware stalen vloerobjecten die gesloten lijken, blijken toch uit verschillende delen te bestaan die uitneembaar zijn zoals in de werken die uit vier lagen bestaan, en waarin de namen van de componisten 'BACH' en 'CAGE' in de vorm van stoere, bijna vierkante letters tevoorschijn komen. Ook andere sculpturen, die gesloten lijken, blijken holle binnenruimten te verbergen. De stalen kubussen van de zg. 'Kipskulpturen' rusten half op een rib van de kubus, half op een zwaar, breed wiel; verandering van richting is onmogelijk, maar - hoe eenvoudig en raak kan het spel zijn: de massa kan via het wiel naar de tegenoverliggende rib worden 'omgekiept'.
De zwarte, gelaagde aquarellen nodigen uit met blik en aandacht naar binnen te treden. IJldun zijn de lagen - tot meer dan twintig over elkaar heen. Razend knap is het behoud van transparantie in het zwart. De verstilde binnenruimten worden in de recente werken steeds vaker opengebroken en maken plaats voor beweging. De niet geschilderde delen van de aquarel, tot nu langs de randen, zijn naar het midden verplaatst, terwijl de geaquarelleerde gedeeltes zich aan de rand bevinden en een suggestie van een doorgaande beweging naar buiten het papiervel suggereren. In andere aquarellen zijn superdunne lagen in aflopende tinten geschilderd - deze verschillende grijzen zijn ontstaan door het verdunnen van de zwarte aquarelverf en deze in meer of mindere lagen over elkaar heen te schilderen. De lijnen zijn nu in plaats van recht, soms gekromd - strengheid, perfectie en ongedwongenheid gaan in deze aquarellen voor honderd procent samen.
De fascinatie voor binnenruimten werd in een ver verleden opgeroepen door het zien van de abstract modernistische bunkers - vaak door goede architecten ontworpen, die in Bandau's jeugd deel van de leefomgeving waren. Iets van dit verre verleden, waarvan Bandau nooit actief deel uitmaakte, kwam terug naar aanleiding van het verschijnen van een artikel in de Neue Zürcher Zeitung in 2011 over het bombardement op Rotterdam. Dit heeft tot een serie prachtige aquarellen geleid - bij hoge uitzondering spontaan geschilderd - waarin de verwoeste stad als een open en braakliggend terrein aan de voet van de afgestompte toren van de Laurenskerk ligt. In het vocabulair van de 'Schwarzaquarelle' is de stad in lichte en tegelijk stoere strepen opgelost.
De lakwerken zijn: in rode of zwarte natuurlijke boomharslak omhulde houten kernen. Na het beeldhouwen van heel dunne platen hout in Aken zijn de werken in Myanmar met een dikke laklaag bedekt. Door de volledige omsluiting van de lak en de soms schitterende glans van de werken stralen deze een grote mate van autonomie en ongenaakbaarheid uit - ook wanneer de vorm zo licht als een veertje of als een blad papier, op een lange dunne speld aan de wand hangt. In de laatste jaren is er een nieuwe reeks ontstaan, waarin voor het eerst gezichten herkenbaar zijn, abstracte hoofden, in een staat van meditatie zoals bij Jawlenski en zonder ook maar enig spoor van expressie. Maar misschien kijken ze elkaar even aan, of kijken ze toch weg
mdw 19-2-2013
Vandaag, 19 November 2012
Vandaag, 19 November 2012
'The Capacity To Be Alone', Charl van Ark, 2012
Abstract, zonder abstract te zijn, met een verhaal dat vertrekt vanuit de dichtbije wereld van het eigen lijf, van het atelier, van persoonlijke contacten en van zijn reizen, weet Charl van Ark steeds weer te boeien met werk dat even raadselachtig als concreet is. De aandacht van beschouwers wordt gericht op de stille wereld van een kluizenaar (1) en tegelijkertijd geprikkeld. Het werk van Charl van Ark doet een aanhoudend appèl op de toeschouwer om te interpreteren. Rechtlijnige composities maken benieuwd naar de architectuur van de ruimtes die Charl meestal zelf heeft bewoond - zoals in 'Interieur 2012', een groep van zeven werken waarin foto's van vroegere ateliers de aanleiding voor het maken van het werk vormden. Wie een werk omdraait ziet het nummer '7464', nummer van zijn grootvader als marineman, Charl stempelt het steevast naast de eigen signatuur. Maar ook abstracte, schilderkunstige elementen maken benieuwd. Wie weet dat sommige puntenpatronen - kleine druppeltjes verf of juist perforaties - gebaseerd zijn op spijkergaten in de wanden van het atelier, ziet het proces van hangen en verhangen voor zich, ziet de lichtval en de uiteindelijk gave composities van schilderkunstige werken aan de wand.... een dergelijke compositie kan overigens worden overgenomen en in subtiel reliëf worden teruggezien in een klein autonoom werk in olie- en lakverf op doek.
Elk werk refereert aan andere werken binnen het oeuvre, maar is als beeld compleet en in zichzelf voldoende. Elk werk heeft ook iets van een wens de schilderkunst te willen vernieuwen. De objectmatigheid van de schilderijen geeft het werk een verrassende zelfstandigheid, die vaak langzaam is opgebouwd. Iets van de ontstaansgeschiedenis is soms aan de achterzijde af te lezen: perforaties die met een lapje zijn afgedicht, druppels verf door het doek heengedrukt, een dik overgelakt gedeelte van een foto - dat wellicht in een eerder werk aan de voorzijde zichtbaar was - en ontstaansdata die soms meerdere jaren omspannen. De spiegelingen in het werk en de strakke, bijna grafische composities die vaak zijn gecombineerd met een zinnelijke verflaag, waarbij de verf meestal direct uit de tube is aangebracht; het openhalen en eventueel omslaan van stukken geschilderde huid; het los opspannen en een andere wijze van omvouwen van het schildersdoek; het gebruik van een vel dik papier als tweede drager op het doek om het spieraam van een schilderij, dat aan de achterkant spiegelbeeldig is beschilderd om aan de voorzijde een zachte tekening te laten doorschijnen - dit zijn alle onverwachte beeldkenmerken, zelfs beeldvondsten, die het werk spannend maken en die, op deze wijze gebruikt, niet direct aan beeldend werk van andere kunstenaars te relateren zijn. Gevraagd naar inspiratiebronnen binnen de beeldende kunst, worden de cineasten Fassbinder en Edgar Reitz genoemd en de beeldend kunstenaars Blinky Palermo, Raoul de Keyser en Gerhard Richter. Maar of daarmee de positie binnen het veld van grote beeldende kunst voldoende is aangegeven...
Een werk van Charl van Ark is stoer en sterk, er zit soms een zekere ongepolijstheid in. Maar het wordt ook gekenmerkt door zachtheid, bescheidenheid, minimalisme. Een klein werk - olieverf op doek, wit met minuscule verfpunten - kan een grote wand aan. Het is gemaakt vanuit een kwetsbare houding, waarin zich, zoals de kunstenaar zegt, kleine onvermoede dingen voordoen - een beweging, een stemming, een onverklaarbaar gevoel - het zijn deze momenten die Charl koestert en die uiteindelijk een andere wending aan een werk kunnen geven. Zo kwam het uitzicht vanuit een expositieruimte - in casu een cypres bij Villa de Bank - Charl van Ark als verbijsterend schoon over en daarmee ook als een gemis aan zijn werk en tevens een toegevoegde waarde aan zijn expositie. De gedachte aan dit beeld nam hem mee naar een reis in 2011 naar Aigues Mortes, waarvan een foto van twee cypressen inmiddels een plaats had gekregen in het sinds jaren opgebouwde beeldarchief. In een nieuw werk, de zevendelige reeks 'Aigues Mortes 4 augustus 2011' zien wij de cypressen in verschillende composities en tinten groen, in verschillende schilderkunstige uitwerkingen, terug. De cypressen zijn geschilderd alsof het om foto's gaat, met een witrand en voorzien van een bijschrift, wat een zekere distantie t.a.v. de beschouwer geeft. Nu de schilderijen geen venster op de werkelijkheid zijn en de cypressen als thema of motief een even zelfstandig als inzetbaar bestaan leiden, verliest de beschouwer zich niet in een romantisch landschap, maar wordt herinnerd aan zijn eigen rol, de facto kijker naar beelden. De recente reeks 'Doppelbett' (2012) bestaat uit kleine schilderkunstige, collageachtige werken in lijst en een groter olieverf op fotoprint op doek. De associaties met geboorte, huwelijk, liefde, leven en dood, die aan een lits-jumeaux kleven, lijken telkens langs schilderkunstige weg naar de achtergrond te worden gedrongen. In het doek van 1.30 x 1.95 m. is de olieverf is zo dun in witte en crèmekleurige tinten op de fotoprint aangebracht, bijna lichtdoorlatend, dat het een beeld van een röntgenfoto lijkt. Dit als, en tevens naar, een foto geschilderde beeld, met witrand en ondertitel, houdt de beschouwer op afstand. Deze lijkt tussen persoonlijke interpretatie en stille verwondering te laveren, of kiest ervoor naar het onaanraakbare, ongenaakbare te kijken, te genieten van de schilderkunstige kwaliteiten. Hij valt even stil.
Alle beelden, alle thema's, alle onderwerpen en motieven in het werk van Charl van Ark komen samen in het opus magnum 'Gezelschap 1990-2012'. Dit werk bestaat uit een kastarchitectuur, gebaseerd op de compositie van een bestaande kast uit een eerder atelier. Gedurende ruim twintig jaar is daarin intuïtief een archief aan beeldmateriaal verzameld, waarin honderden foto's en objecten in een langzaam proces van schuiven en verschuiven een plaats vonden. Het kijken naar de kast geeft een tijdsbeleving. De opgezette meeuw met herinnering aan Den Helder, de geboorteplaats van Van Ark, staat temidden van foto's van kunstwerken, van vrienden, van reizen, van exposities en ook van kleine kunstwerken van zichzelf en van collega's. Voor de kunstliefhebber is het werk een mekka aan kunsthistorische referenties. Het verwonderd kijken zoals naar een autonoom werk van Charl van Ark maakt hier plaats voor een actief meedoen in een spel van herkenning en selectie, parallel aan dat van de kunstenaar - met inhoudelijke, formele en kunsthistorische overwegingen en zeker ook persoonlijke affiniteiten. Het oog van de kunstenaar en zijn selectie hebben hier een portet van de schilder Charl van Ark neergezet. De persoonlijke memorabilia krijgen telkens een nieuwe plek binnen het 'Gezelschap' om later, op enig moment ook in het autonome, schilderkunstige werk een plek te krijgen - waar het feest van zowel herkenning als interpretatie en verwondering voortduurt. Het persoonlijke in het werk is de sleutel, het maakt het werk toch ook hermetisch.
(1) Lisette Pelsers. 'De schutkleur van de herinnering', in: Charl van Ark, Poetik des Raumes, uitg. PHŒBUS•Rotterdam, 2004.
MDW 25-10-2012
Vandaag, 5 September 2012
Vandaag, 5 September 2012
Vandaag
Simon Benson tovert prachtige exposities en herhaalt zich daarbij niet. 'As Far As I Can See' is een solo in alle ruimtes van de galerie, waarin opgenomen potloodtekeningen, wandobjecten en enkele fotowerken.
Drie potloodtekeningen van bergen, ruig en puntig zoals in de Pyreneeën, elk 1.40 x 1 m., hangen in de projectenkamer souterrain. Telkens is op soepele wijze een compositie van dichtgetekende of opengelaten vierkantjes opgenomen, een artificiele, tekenkunstige aanvulling op en tegelijk verstoring van het landschappelijk verbeelde. Deze vierkantjes doen mij denken aan flitslichtjes van een lichtende zee – waarbij het de vraag is of het wit meer oplicht dan het ingetekende zwart. Maar gezien de titel van de werken 'The Mountain And the Missing Memory' verwijzen ze evenzeer naar 'blinde vlekken', naar een 'missing pixel', het ontbrekende puzzelstukje. Naast de drie grote tekeningen hangen – eenvoud, geweldig! – twee tekeningen op staand A3-formaat van een steil rotsblok met daarop een enkel huis met één vierkant 'oog' als venster op de wereld. Je denkt aan de Meteora, de steile steenformaties op het Griekse vasteland, die plots uit het vlakke veld oprijzen en waarop kloostercomplexen zijn gebouwd. Je denkt ook aan de tekst van tekeningenliefhebber Cees van der Geer uit 1995, waarin hij het werk van Simon Benson vergelijkt met een houtsnede van Jan David uit 1606, waarop een huis staat met ogen in de vorm van vensters... die kijken, optekenen en doorgeven. Op de tegenoverliggende wand een horizontaal houten wandobject, in zwart en wit beschilderd; langs de bovenrand de tekst 'DER TANZ' en langs de onderrand de contour van bergruggen. Wie het werk van Simon Benson kent, denkt aan de expositie van veertig potloodtekeningen op A3-formaat in dezelfde ruimte, in 2000: 'Purgatorio' of 'Der Tanz' – naar Dante.
AS FAR AS I KNOW
AS FAR AS I CAN TELL
AS FAR AS I CAN SEE
AS FAR AS I AM AWARE
AS FAR AS I CAN REMEMBER
zijn de teksten langs de bovenrand van vijf langwerpige houten wandobjecten die samen een horizon over de lange wand in de galerieruimte beletage vormen. De teksten bovenaan, de contour van bergkammen aan de onderzijde. De kleuren menie, zwart, grijs, blank hout en wit zijn de kleuren die eerder deel uitmaakten van het werk van Simon Benson en die in zijn omgeving te zien waren: de objecten zijn gemaakt van kisten, kasten, deuren en tafels die gedurende vijfentwintig jaar deel uitmaakten van zijn huisraad in het atelier.
Het overtekenen van oude tekeningen en het hernemen van bestaande thematiek enkele jaren geleden, toen Simon Benson zich realiseerde dat hij twintig jaar kunstenaar was, resulteerde in werken over het onderwerp 'Metamorfose' – naar Kafka. Het proces van bewerkingen gaat nu verder, door ook de contekst, i.e. de ruimte van het atelier waarin het werk ontstond, in het werk in te brengen. IN ANOTHER TIME, IN ANOTHER PLACE.
Het is alleen maar verrassend om na het weidse uitzicht over de naar beneden gerichte bergkammen je om te draaien, de rug naar de lange wand toe te keren en dan, de vrij over twee wanden opgehangen conglomeraten van tekeningen, foto's en objecten te bekijken. De vierkante flitslichten uit de tekeningen van de bergen komen terug in de weerspiegeling van ramen in de vochtige ogen van ontwakende kraaien. 'Collected Horizons', de in wandobjecten verzamelde uitgezaagde en dwars op elkaar gemonteerde, silhouetten van bergkammen hebben een pendant in de humusrijke, in donker potlood getekende aardlagen, terwijl 'Disrupted' en 'Dark Earth' contrasteren met de foto's van stapelwolken. In sommige tekeningen zijn teksten uitgesneden, in twee foto's van licht achter de bergen die zijn door ruiten van een kabelbaan heen, is te zien dat teksten, als grafiti, waren ingekrast. Deze wanden met werken ademen een melodie van cross-references van overeenkomsten, tegendelen, pendanten, tegenstellingen.
Simon Benson trekt een vergelijking tussen het beklimmen van een berg en de gang naar het atelier, het afdalen van een berg en het zich weer begeven in de mensenmenigte. In het atelier wordt het zicht op de bergen geprobeerd te be-leven, te be-tekenen en in woorden te vangen. Het proces van de metamorfose van het geziene beeld en tegelijk de poging dit vast te houden, laat zich aflezen uit de reeks van tekeningen met uitgesneden teksten: 'In My Mind's Eye', 'Untill (I) Open (My) Eyes', 'Keep It In Mind'.....
mdw - 4 september 2012
Vandaag, 20 August 2012
Vandaag, 20 August 2012
Gisteren en vandaag
heb ik mijn zomerreces afgesloten op Walcheren, Zeeland.
Geen beter advies voor de hete dag van vandaag lijkt mij:
de trein naar Middelburg te nemen en een fiets te huren om de door het CBK Middelburg georganiseerde manifestatie 'Façade' met veertien installaties van hedendaagse kunstenaars binnen interessante, meestal historische contexten in de stad, te gaan zien - en vervolgens naar Veere te fietsen, alwaar in de grote kerk een expositie met werken van vijftien kunstenaars, curator Nanky de Vreeze; van Pjotr Müller is een deel van 'Rietveld als pastelkleurig universum – tussen spel en religie’ opgesteld.
zondag 19 augustus 2012
Vandaag, 25 mei 2012
Vandaag, 25 mei 2012
Verrassing btw
betrokken webmaster Sjozef van Baal stuurt woensdag 23 mei om 12 uur een mail: de btw op beeldende kunst gaat naar het lage tarief! Geweldig, petitie ondertekend, NGA en SRG stuurden brieven naar de Tweede Kamer. Een hogere prijs is een slecht voor verzamelaars; gelijkheid tussen kunstenaar en galerie is goed voor galeries. Ernstig is het, wanneer omringende landen 7% rekenen (België, Duitsland, Zwitserland) en kunst uit die landen in Nederland wordt verkocht, is er sprake van een hachelijke concurrentiepositie voor de Nederlandse galerie: wie niet duurder wil zijn, past 12% over het geheel bij uit de courtage. Het Ministerie van Financien via Postbus 51 en Antwoord voor Bedrijven melden dat de kans op verlaging inderdaad groot is, hoewel het nog door de Tweede en daarna Eerste Kamer moet, vermoedelijke ingang 1 juli 2012 of 1 januari 2013. Let's hope for the first! De echte verrassing van de btw-verlaging is de handhaving van het kwaliteitsniveau van het aanbod, en wellicht door meer omzet meer btw-inkomsten voor het land.
Drukte om kunstbeurzen: na de vijf beurzen in Rotterdam in februari, gaat nu de in tijd naar september 2012 en in plaats naar Amsterdam Noord verschoven ART Amsterdam, niet door. Blij met de stempel van goedkeuring door de ART Amsterdam, kan ik niet meteen omschakelen naar de veel bredere beurs voor alleen Nederlandse galeries in de RAI. Wordt mij ook afgeraden door goede kunstenaars.... tijd voor enige reflectie. Maar ik zal een lijst van werken rondmailen die deel van de beurs zouden uitmaken. En in september een ontmoeting organiseren voor alle mensen die ik jaarlijks kaartjes voor de beurs stuurde.
Kort geleden kreeg ik een verzoek van een kunstenaar om zijn werk via mijn galerie gratis in bruikleen te geven, waarbij het werk direct weer opvraagbaar was door de kunstenaar. In ruil daarvoor mogen opdrachten via de galerie lopen. De belangrijkste bezwaren van kunstenaars en verzamelaars en uiteindelijk van mijzelf zijn: men kan niet hechten aan een kunstwerk, wanneer het weer teruggegeven moet worden en het 'gratis' is concurrerend voor kunstenaars die wel geld voor hun werk vragen. Ik zou het liefst twintig werken in bruikleen vragen, om ze in de komende tijd te conserveren.
Intussen blijft de gedachte - ook middenin de zomer - bij verse sneeuw 's morgens, waarop de eerste stappen voorzichtig mogen worden gezet. Dit is de laatste zin verwijzend naar de breekbaarheid van interpretaties in een tekst over verwantschappen tussen beeldende kunst en poëzie, geschreven in verband met een expositie over beeldende kunst en taal in Phoebus Rotterdam, georganiseerd in het kader van Poetry International (12-19 juni 2012). Let's have it.
mdw - 25 mei 2012
Vandaag, 1 februari 2012
Vandaag, 1 februari 2012
Nagenieten van een fantastische televisiedocumentaire over Willy de Sauter, gemaakt door Canvas tv, uitgezonden afgelopen zondagavond. Op het puntje van onze stoel hingen wij aan zijn lippen, zochten met Willy in het atelier naar de glans in zijn werk en werden via een opmerking over Arte Povera meegevoerd naar Castello di Rivoli om daar in een expositie meer werk en de reacties daarop te zien. Wij hoorden ontroerende anekdotes, belangrijk in zijn leven, relevant voor het werk. De vraag die blijft hangen: hoe kan het dat eenvoud zo goed is? Gisteren en eergisteren aan de RE/PLY kunstbeurs opgebouwd. Enkele zeer elegante en spannende ruimtes ingericht: 'On the waterside' is een genot, met een inkt-getekende golf van Bernadette Beunk, de polyesther boten die uit de muur de ruimte in lijken te varen van Amparo Sard, de vituose geel-groen-grijze aquarellen, hand- en vingergeschilderd door Eva-Maria Schön, het prachtige gele hecomi-kunstwerk van Kenichiro Tanguchi. In een apart kabinet levendige-verstilde werken van Johan van Oord, Willy de Sauter, Joachim Bandau. Boven, in een ruimte, met veel ramen uitziend op de Maas, is met de werken van Regula Maria Müller - een scepter van glas en koraal met glazen vat waarin gouden rinkelbellen - en van Simon Benson - een piezogravure van een berglandschap in mauveachtig bruin met weerspiegeling in een meer, waarin een tekst in wit 'In My Mind' is uitgesneden -; met deze werken is een reflectieve, bijna alchemistische sfeer ontstaan. Daar zijn ook werken van George le Roy, Yvonne van de Griendt, Michael Toenges, Bea Emsbach, Mark Cloet. Verweg, achter restaurant en feestruimte (wat gaat de RE doen?) de dubbelexpositie 'Night/Light': in een totaal verduisterde ruimte van 3 vierkante meter lichten witte tekstwerken van Simon Benson op in blacklight. Zijn 'Verwandtlung' en 'Aus Unruhigen Träumen Erwachend' (Kafka) creëren samen met de witte papieren afgietsels van handen van Sard een misterieuze, bijna makabere atmosfeer - maar toch blacklight, techniek, cool. Direct daarnaast in de over-lichte hoekzaal die voor de helft ramen op de rivier heeft, de 'Paint it Black' van Martijn Sandberg, de glasschilderingen met teksten die poëtische benamingen van kleuren zijn, van Bernard Villers, die hun schaduwen op de muur werpen en de objecten met glazen knikkers in de installatie van Piet Dirkx, die een lichtgevende zuil in de ruimte vormen. Het witpapieren gordijn van Dominique de Beir, bewerkt met carbon en vele perforaties m.b.v. spelden en spijkers, hangt nu meditatief stil - Japans, lijkt het - voor de ramen. Een grote tegenstelling: de RAW EXPO Sculpture wordt in de ruige omgeving van de Fenixloods, Katendrecht,georganiseerd. Curator Piet de Jonge maakt een voetbalveld groot aan sculpturen. Er zijn geen schotten of standwanden. Puur sculptuur. Er wordt nu dag en nacht opgebouwd, verlichting door grote stralers per werk van bovenaf. Er wordt een diner georganiseerd, waar de kunstenaars mensen in groepen verdeeld meenemen naar hun werk en 5 minutes talks houden. Zelf ben ik uitgenodigd om in de expositie met vijf kunstenaars deel te nemen: Toine Horvers maakt een geluidsinstallatie, over de hele ruimte; aan pilaren zal via kleine speakers de stem van Toine Horvers te horen zijn die mensen uit Rotterdam Zuid beschrijft: 'Dordtselaan Portraits'. Paul de Kort legt de ORBIT neer, een cirkelvormige scultuur, ø 2m., bestaande uit gegoten loodstaven - waarbij de openingen tussen de loodstaven een regelmatig puntenpatroon vertonen, zodat het gevoel ontstaat dat alles op zijn goede, natuurlijke plek ligt. Gilbert van Drunen paste met nieuwe teksten zijn 'Rimming the World' installatie aan, die bestaat uit draaiende bone china porceleinen globes (made in EKWC), met zwart keramisch krijt betekend en van teksten voorzien die veelal betrekking hebben op economie, wereldpolitiek en religie, h3 x b3.50 x l 7 m. Pjotr Müller heeft zijn 'Rietveld als pastelkleurig universum - tussen spel en religie' opgesteld als een karavaan die schuin door een gedeelte van de ruimte trekt, voor kenners en liefhebbers is dit werk een mèr à boire aan referenties binnen de tradities van architectuur en sculptuur. Tot slot staat daar in alle eenvoud en pracht, heel fragiel en verfijnd, in de meest ruige tentoonstellingsplek denkbaar, temidden van ruim honderd andere sculpturen: een tafel van Willy de Sauter in blank hout met witte krijtlagen bedekt, waarop panelen met diepglanzende witte krijtlagen zijn neergelegd.
mdw - 1 februari 2012
Vandaag, 25 december 2011
Vandaag, 25 december 2011
kerstmis, vandaag gaan wij in Brussel, Museum Maison d'Erasme, samen met Regula Maria Müller en vrienden, genieten van de uitvoering van nieuwe muziekcomposities door Stevie Wishart, geschreven voor de Kronen voor de (On)deugden in het Gevolg van de Zotheid van Regula. Stem, viola da gamba, cello en draailier. Een Zachte Zotheid waart door de renaissancistische, perspectivische zaal. Expositie en uitvoeringen aldaar van 25 december 2011 t/m 6 januari 2012 (www.erasmushouse.museum, 0032-2521 1383). Zojuist zes afbeeldingen voor de RAW ART Fair en Expo naar webmaster gemaild.
mdw - 25 december 2011
Vandaag, 15 december 2011
Vandaag, 15 december 2011
ik schrijf verder aan een tekst over Pjotr Müller: Altijd geïnspireerd door architectuur, bouwde Pjotr Müller, Nederlands beeldhouwer, de meest verschillende constructies. Van primitieve hutten - de mens is de maat - tot het grote tempelachtige complex Mijn Paradijs; van de uit sloophout opgetrokken gangenstelsels, verlicht door vensters (Museum De Pont, 1994), tot Het huis van dr. Jung, een eveneens tijdelijke architectuur (Museum Kröller-Müller 2007-2010), waarin de droom, opgetekend door psycholoog Jung, uitgangspunt was voor de verbeelding van diepmenselijke emoties. Binnen in dit huis leidt een meditatieve tocht door ruimtes over drie verdiepingen langs klassieke sculpturen, refererend aan de Griekse mythologie, en langs verschillende landschappelijke uitzichten in de tuin van het Kröller-Müller Museum, om uiteindelijk te geraken bij de gipsen sculptuur van een extatisch liefdespaar. Het aftasten van de hele traditie van de beeldhouwkunst - met raakvlakken aan politiek, filosofie, religie en persoonlijke emotie - mondde in 2003 uit in Het Allegorisch Werk: een levensgroot hobbelpaard waarop de figuur van een jongetje zit (Pjotr Müllers toen jonge zoon) en waarnaast de verbeelding van zijn vrouw is geplaatst, beiden in gips, de een beplakt met aanvraagformulieren voor kunstsubsidies, de ander met kunstrecensies. Hoe politiek betrokken ook, de referentie aan speelgoed in het hobbelpaard relativeert. Ook in de expositie van Pjotr Müller in Phoebus Rotterdam van eind 2011 - begin 2012 komt het spel om de hoek kijken. Verschillende galerieruimtes zijn volgebouwd en volgestouwd met stapelingen van architecturale meubelachtige constructies waarin de meest wonderlijke architectuurmodellen zijn neergezet. De pastelkleuren van dit tautologische universum doen denken aan een speelgoedparadijs, heerlijk om in te toeven en alle geruis over de kunst en het geld even achter je te laten.
mdw - 15 december 2012
Vandaag, 24 october 2011
Vandaag, 24 october 2011
' b l u r b s '
'blurb' als woord voor de cirkelvorm, uitgerekt door evenwijdige lijnen, is aangedragen door Frank Sciarone na bestudering van de 'blp' van Richard Artschwager. Artschwager maakte er twee- en driedimensionale werken van (driedimensionaal: een cilinder met aan weerszijden een halve bol). Het nu gelanceerde woord voor een vorm, bestaat in het Engels voor een korte tekst op de achterflap van een boek. Qua vorm bestaan er korte (dikke) en lange blurbs. En er bestaan er veel, je komt ze overal tegen: in je telefoon, als handvat, als sleuf in de muur voor het wegwerken van bedradingen, in luchtroosters, als koekje (kattetong), als logo, als blikje voor sardientjes, als ingelegd patroon in de architectuur (o.a. de paden naar de Villa Rotonda bij Vicenza) en bijna: als de vorm van het Circus Maximus in Rome - maar één kant van deze lange renbaan is niet door een halve cirkel afgesloten (dus geen echte 'blurb'). Er bestaat zover ik weet geen mathematisch begrip voor deze vorm, het is niet gevonden. ' b l u r b s ' is een vrolijke expositie geworden, met een formeel uitgangspunt, op uiterst gemakkelijke wijze georganiseerd: vanaf een moment, het zal ruim een jaar geleden zijn, is 'blurb-minded' rondgekeken en rondgevraagd. Het idee om een overdosis aan blurbwerken te laten zien is - gelukkig, want mooi zoals het nu is geworden - vervangen door een afgewogen keuze. Vier kunstenaars die eerder bij Phoebus Rotterdam exposeerden doen mee: Joachim Bandau, Johan van Oord, Frank Sciarone en Bernard Villers. Hun werk bevatte altijd al blurbs: Bernard Villers vindt blurbvormen in zinc in de industrie en bewerkt ze aan de achterkant met felgekleurde pigmenten zodat ze, losjes hangend aan een spijker of speld, lichtgevende kleuren op de witte muur afstralen. Johan van Oord werkt met de cirkel en afgeleiden daarvan. De 'Venetian Red'-wandschildering, een half jaar geleden in Museum Boijmans-Van Beuningen gerealiseerd en opgebouwd uit losse stippen, uitroeptekens en blurbvormen, is nu in een zesdelige reeks in olieverf op doek gemaakt. Daarnaast maakte hij een wandschildering in de entree, waaruit in overleg kleinere delen of het geheel bij mensen thuis te plaatsen zijn. De sculptuur van Joachim Bandau is als altijd uit vormprincipes ontstaan - twee steunpunten houden een langgerekte rechthoek vlak boven de grond en enkele centimeters hoger een lange dunne blurbvorm. De zachte glans van het roestvrij staal vangt het licht - de twee lange vlakken zweven iets boven de grond en iets boven elkaar, in evenwicht - maar doordat ze ten opzichte van elkaar iets verschoven zijn, zijn ze ook in beweging. Het werk fungeert als schakel tussen alle werken aan de muur. Frank Sciarone toont onder meer een tekening in potlood en pastelpotlood op papier van 1.50 x 4.45 m., waarop twee enorme blurbs, de een dun, de ander, echt zwaar, die daarop rust; de tekening in wit/beige en grijs op wit papier op de witte muur is even efemeer als overweldigend. Drie kunstenaars zijn voor het eerst bij de galerie betrokken: Pas afgestudeerd is Fabian Westphal. Achterop de (bijna) blurbvorm van een mouwplankje timmert hij een geheime achterruimte, alleen zichtbaar wanneer je het werk omdraait. Beschilderd met groene buitenlak lijkt een objet trouvé - doet zelfs aan pop-art denken - maar het is door de kunstenaar rond het strijkplankje geconstrueerd. Het werk hangt lang en smal vertikaal vlak naast een raam - alsof het er altijd heeft gehangen. Geïnspireerd door opart maakt Peter Luining realtime softwareprogramma's die verrassende optisch-auditieve ervaringen teweegbrengen, autonoom digitale werken, die bij aankoop op naam worden gesteld en soms zo veel als gewenst gekopiëerd en doorgegeven mogen worden en als screensaver te gebruiken zijn. 'MSSR' laat blauwe blurbvormen in een rood fond wegschieten - kijkend zie je steeds meer diepte en verschijnen er steeds meer nabeelden. Heel stil, strak en cool lijken de teksten, in de zwarte alumiumwerken van een bij een meter van Martijn Sandberg. Zijn 'Cut-Paintings' zijn zo gelasered, dat vertikale sleuven van 1-2 cm. ontstaan, in feite langgerekte blurbvormen. Daar waar de insnijdingen niet doorlopen, ontstaan teksten, die in het voorbijgaan meer of minder zichtbaar worden. De betekenissen verwijzen concreet naar zichzelf, tautologisch: 'Sorry No Image Yet' of ontkennend: 'Too Busy To Paint'. Martijn Sandberg's werken zijn opgebouwd uit 'blurbs' als beeldvorm en fungeren tegelijk zoals een blurb als flaptekst van een boek, als trigger voor de inhoud.
mdw - 24-10-2011
Vandaag, 23 augustus 2011
Vandaag, 23 augustus 2011
MICHAEL TOENGES (1952) In het atelier ontstaat vanaf 1980 een verzameling van vele honderden kleurstudies naar Oude Meesters. Maar 'Giotto', 'Fra Angelico', 'Piero della Francesca', 'Greco', 'Rubens', 'Goya' e.v.a. verlaten hun schuilplaats niet: zij zijn het enige houvast in Michael Toenges' zoektocht naar stevige beelden met subtiele preciesie in kleurgebruik en kleur'cultuur', waarin elke willekeur ('confetti', door Toenges genoemd) ontbreekt. Het resultaat wordt nu getoond in de solo in Phoebus Rotterdam en bestaat uit zeven werken van 40 x 35 en twee werken van 90 x 80 en 80 x 70 cm. Stap voor stap en laag voor laag is elk werk in olieverf op doek of op paneel opgebouwd. Deze abstracte schilderijen laten zien dat kleur ook kleurklank kan zijn en dat kleur kan oplichten. De zwaarte van de werken - gewicht, letterlijk en figuurlijk - lijkt te worden opgelost in fijne rococo kleurnuanceringen. Gelukkig heeft Michael Toenges bij wijze van uitzondering voor de expositie twaalf kleine variaties op Hollandse Meesters in olieverf op papier geschilderd. Kunsthistorische referenties scherpen de ogen; wanneer op het ongewisse terrein van de kleur, wordt het spannend...!
mdw - 23 augustus 2011
Vandaag,10 juli 2011
Vandaag,10 juli 2011
het grootste cadeau was 'Leviathan', de expositie van Anish Kapoor in het Grand Palais - overrompelende kunstervaring: door een luchtdruk afschermende draaideur een ruimte binnengaan, het halfdonker in, naar rood licht. Naar onderaardse branden? Of naar een nachtelijk samenzijn met vuurhaarden in de lucht - een Laatste Oordeel? Zeker 200 mensen staan (of zitten op de grond) met mij verbaasd te zijn. Ze fotograferen. Ze genieten. En ze blijven. Geen idee hoelang. De ruimte blijkt niet rechthoekig en lijkt door het bewegende licht (buiten zijn er zon, wolken en wind) een beetje te wiegen. Associaties met de warme moederschoot - wij waren er ooit maar weten niet. Intussen vangen de rode vuurballen de schaduw van een recht lijnenspel op. Buiten wacht weer een verrassing: het is de binnenruimte van het Grand Palais, een heldere glas/staal constructie, waarin vier gigantische luchtballonnen (elk ø 37 m.) als een drie-dimensionaal klaverblad aan elkaar zijn verbonden. De aubergine kleur van de buitenkant van de ballonnen past schitterend bij het lichtgroen van de staalconstructie en het licht door het glazen dak - ineens een koele ruimte vergeleken bij de mysterieuze warmte daarbinnen. Duidelijk wordt dat het lijnenspel zichtbaar in de binnenruimte gecombineerd de lasnaden van de rubberen bollen laat zien en het strakke rechtlijnige grid van de dakconstructie, wat associaties geeft met de ribben van een gewelf in een kathedraal. Mensen lopen onder de verbindingen van de bollen door, spelen dat zij als Atlas de wereld op de rug dragen en proberen als mieren die op een smalle richel lopen vanaf de galerijen het geheel te overzien. Dwergen in een futuristisch landschap, dat vanwege de kruisvorm toch nog het meest doet denken aan een kathedraal, maar dan in Mickey Mouse-achtige rondingen. Een werk dat is vernoemd naar het onderzees monster Leviathan, te groot, maar tegelijk fris, humoristisch en transparant. Op die dag gingen wij ook naar het Louvre, naar de expositie 'Le papier à l'oeuvre'. Ongeveer zestig werken van kunstenaars uit de XVde eeuw tot nu. Wat heeft Dominique de Beir een prachtig geperforeerd papieren gordijn gemaakt - het hangt voor een mooi, 'typisch Louvre' raam met romeinse boog. Dubbel papier, geperforeerd met kleine en grote gaten, die ditmaal geen ruig, maar een betoverend beeld opleveren. En een feest om werk van Claude Viallat te zien met wie ik in 1997 werkte en van Pierrette Bloch, van wie enkele schitterende 'lignes' van papier, met zwarte inktpunten betekend, nu nog in stock zijn. Voor mijn verjaardag koffie gedronken en een 'religieuse' gegeten, met uitzicht op de binnenplaats met glazen piramide. Bij thuiskomst een dag later vind ik het biljet 'Laissez passer pour une visite le [+ datum]', gekregen van een goede kennis in het Louvre. Dit speelde twee weken geleden. Mijn man opnieuw, nu goede gids, en onze twee zonen bezoeken vandaag, op de terugreis van een korte vakantie, het Louvre. Absurde realisering. Drie miljoen kostte het project voor het Grand Palais van Anish Kapoor, i.e. geen cent te duur! (Maar jammer dat het project maar anderhalve maand duurde - echter zo groots dat ik het vergelijk met een reis om de wereld om in Noord-Frankrijk de zonsverduistering te zien). Wat is Nederland petieterig aan het beknibbelen op kunst. Genant. Kunstenaars en kunstminnenden in ons land stonden even in vuur en vlam met kritiek daarop; overzichten van de activiteiten ontving ik in diverse mails en zijn in kranten te lezen. Het ontsteken van kleurrijke vuren op plaatsen waar kunst wordt bedreven en getoond, de bezetting in Boijmans, de avondwandeling van Boijmans Rotterdam naar het Malieveld in Den Haag, de advertentie anti bezuiniging van de Rijksacademie (kosten 19.000 euro, 'koopje' van de Volkskrant, vooral gedragen door galeries, die zelf de financiele krisis ervaren). Enzovoort. Zelf vind ik de btw-verhoging nog niet zo erg voor Nederlandse kunstkopers die Nederlandse kunst kopen. In overleg kan kunst iets minder duur worden aangeboden en is er voor redelijke prijzen goede kunst te koop. Juist nu. Daarbij is het helder en prettig (maar niet vaak genoemd) dat het btwpercentageverschil tussen maker en verkoper, respectievelijk kunstenaar en galerie, is verdwenen. Verkopen 'op naam en voor rekening van de kunstenaar' - in Amsterdam geaccepteerd, in Rotterdam minder - zijn van de baan. Maar het verschil tussen 7 en 19% btw met sommige buitenlanden binnen Europa betekent omzetverlaging (slecht voor Nederlandse kas) wanneer Nederlanders de kunst in het buitenland voordeliger denken te kopen, of lagere verdiensten voor Nederlandse galeriehouders zoals ik die het verschil van 12% uit hun courtage bijpassen. Dat niemand tijdig het negatieve effect voor de Nederlandse belasting heeft kunnen uitleggen.... Genanter. Ik lees in de NRC dat de staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap Halbe Zijlstra het spijtig vindt dat de btw op kunst is verhoogd. Niets aan te doen. Zomerreces. Dit is het genantst.
mdw - 10 juli 2011
Vandaag,16 juni 2011
Vandaag,16 juni 2011
een nieuwe dag (00.52 uur) en een oud idee, van vlak voor de ART Amsterdam dit jaar: btw-plichtige Europeze kunstenaars uit landen die een lager btw-percentage hanteren dan Nederland moeten hetzelfde bedrag aan een verkoop overhouden in eigen land als in ons land (óns land?). Natuurlijk wil de galerie niet duurder zijn dan in het buitenland. De oplossing biedt de rekenmachine die mijn man voor mij maakte: vul het verkoopbedrag in en berekend wordt met een laag percentage wat een buitenlandse kunstenaar (in eigen land) overhoudt. In een tweede rekenformule houdt de kunstenaar bij verkoop in mijn galerie hetzelfde over. De extra btw (het verschil tussen bijvoorbeeld 7 en 19%) gaat af van de courtage van de galerie. Het resultaat: kunstenaar tevreden, Nederland niet duurder en de kwaliteit van het internationale kunstaanbod in Nederland wordt zo op microniveau gehandhaafd. Ik zou willen dat iedereen onze berekening gebruikt. De vraag is naar wie de galeries de rekening mogen sturen. Ik houd veel meer van kunst dan van politiek. Maar let's hope: met een hoger btw-percentage is geen omzetverlies te compenseren.
mdw - 16 juni 2011
Vandaag,15 juni 2011
Vandaag,15 juni 2011
Hard aan de slag met foto's bestellen, documentatie versturen, uitnodigingen bevestigen i.v.m. voordrachten aanstaande zondag, afrekeningen, ja zelfs rekeningen. En tekst Toenges. Bezoek aan collega in Amsterdam.
mdw - 15 juni 2011
Vandaag,12 juni 2011
Vandaag,12 juni 2011
Er wordt in stilte gewerkt aan het onderhoud van de website. Vandaag om 15 uur bezoek aan het Schielandhuis, expositie Regula Maria Müller, presentatie boek Paula Koning.
mdw - 12 juni 2011
Vandaag, 9 juni 2011
Vandaag, 9 juni 2011
besloten om binnenkort naar het Louvre te gaan, voor hedendaagse kunst: Dominique de Beir doet mee in een expositie over het gebruik van papier. Ik kan het nog net combineren met Anish Kapoor.
mdw - 9 juni 2011
Vandaag, 7 juni 2011
Vandaag, 7 juni 2011
Vandaag is de dag van grote stilte. Twee grandioze collega's zijn gisteren bij een auto-ongeluk om het leven gekomen, de MK's, Emmo en Karmin.
mdw - 7 juni 2011
Vandaag,13 februari 2011
Vandaag,13 februari 2011
'TO STOP TIME' titel (Simon Benson) voor de expositie over 'verwondering' tijdens de ART Rotterdam 2011, 9-13 februari. Mijn stand is 50 cm. vanaf de glazen pui aan de straatzijde geplaatst, 's avonds zien voorbijgangers de dvd van Gilbert van Drunen 'Dubai Light' en het grote papierreliëf van Amparo Sard. Joost Benthem heeft tijdens de opening sigarettenas verzameld, om nieuwe astekeningen mee te maken (voor ART Amsterdam). press release / persbericht click / klik aan.... bericht
mdw - 13 februari 2011