In de galerieruimte beletage een installatie met 44 acrylverfobjecten die op de grond in een raster van 11 x 4 zijn neergelegd; bezoekers kunnen tussen de werken door lopen. En raakten tijdens de opening niet op de verscheidenheid aan 'just paint, just color' uitgekeken. Gritsch is een alchemist: hij zoekt naar goud, hij schildert, giet, mengt, zaagt, hij transformeert zijn werken onophoudelijk. De werken nu getoond zijn ontstaan over een periode van 1990-2009.

De ruimte van het tekeningenkabinet is ingericht met werken die aan Vermeer refereren: een wit schilderij van het formaat van Vermeer's 'Melkmeisje', met daarop de titelbeschrijving van dat werk - waarbij de vorm van de tekst m.b.v. deze in hout uitgesneden tekst, aan het witte beeldvlak is ontnomen, i.e. de halfdroge verf is van het linnen afgetrokken (een omkering van een monoprint). Daarnaast staan op de eikenhouten lambrizering tekstschilderijen met enkelvoudige begrippen [Motiv Motive Empty Content Volume e.a.] die kunnen worden (en door Gritsch zijn) geassocieerd met het werk van Vermeer. Aan de wand hangt een blauwe verfsculptuur (2008-9, acryl en verbandgaas), die de verfhuid van een afdruk van een 2 ltr. melkkan is - zoals op het schilderij van Vermeer te zien.

In de projectenkamer souterrain is de allernieuwste wending in het werk van Gritsch te zien. 'Verfhuiden', ontstaan door louter lagen acrylverf te schilderen (zonder ondergrond), zijn met kobaltblauwe verfdruppels aan de achterzijde, die met paletmes zijn uitgesmeerd en 'just like that' aan de muur gehangen - met de hand tegen de wand geduwd, zichtbaar sporen van aanrakingen achterlatend. In de projectenkamer staan een tafel en stoelen, er liggen boeken over Gritsch en wordt een dvd getoond met beelden over het schilderen en vormen met verf en het inrichten van een expositie door Stefan Gritsch.

Tot slot, in de hal hangt een heel klein wit tekstschilderij, 'TOUCH', en ertegenover op de overloop beletage hangen twee gezichtsmaskers van Stefan Gritsch - 'Inversionen', i.e. de positieve en negatieve vormen van zijn gezicht, die aanzetten tot een langdurig kijken en vergelijken en die elkaar, zoals te zien op een foto van het moment dat ze worden gescheiden, een [Brancusi-]kus kunnen geven.

Nog extra - omdat de mail met een foto van dit werk was verstuurd - zijn op de ladekast in het tekeningenkabinet 9x9 = 81 kleine afgietsels geplaatst van vormen uit mergpijpen, bestaande uit aardpigmenten, beenderlijm, lijnolie en hars.

Men kan de overvloed aan werken genieten door af en toe de ogen te sluiten en te reflecteren op thema's van de tekstwerken.

Mirjam de Winter, 26 mei 2009