Getoond wordt een deel van het omvangrijke 'Project Kollagen 1978-2013'.
Jan Smejkal vindt teksten; soms gewoon op straat, en schrijft, tekent of schildert ze.
Hij vindt ook vormen, vaak ovalen; zoals van een trommeltje 'Café Turc'.
Hij tekent of schildert de ovalen, of knipt ze na. Knipt ze - in gedachten Matisse - ook uit
kunsttijdschriften, zoals bijvoorbeeld te zien aan het werk met signatuur van Max Ernst. Sommige werken, steeds vaker, bestaan uit vele lagen. Schilderijen in meerdere lagen zijn bedekt met collages en overtrokken met zilver geschilderd krantenpapier.
Op de beurs twee manieren van exposeren van de collages: aan de wand - een werk op ooghoogte en vier werken vlak boven de plint. En van 178 gelaagde, tweezijdige collages, is een blokvormige sculptuur gebouwd, 68 x 68 x 40 cm. - je associëert met Judd. De collages zijn tweezijdig en kunnen daarom ook als een labyrint worden opgehangen, waardoorheen mensen kunnen dwalen en blijven kijken: naar de fantastische kleuren, het stoere gebruik van tape, naar de composities en vele referenties aan de eerdere kunst. Er bestaan in totaal (nog ongeteld) ongeveer 1000 tweezijdige collages van 68 x 68 cm. Strak naast elkaar opgehangen zou dit een wandlengte van ca. 680 m. zijn.

Daarnaast worden drie recente schilderijen in acrylverf op stof getoond. Respectievelijk zeven, acht en negen ovaalachtige vormen - of vormen van bonen in onverwachte kleurcombinaties. Op lichtgrijze, iets donkerder grijze en grijszilveren achtergrond. Heel spannend. Heel losjes. Heel vrij. De kleuren en de composities ontsnappen m.i. aan elk kleursysteem of compositiesysteem!