Voortdurend zien nieuwe kunstwerken het licht, die samen het sediment van deze tijdgeest vormen. En als kunstrecensent heb ik het voorrecht daar getuige van te zijn. Een gestage stroom beelden trekt aan mij voorbij en sommigen blijven haken in mijn ziel, zoals het wonderschone 'Rusalka' van Esther Bruggink (1971).

Ik had eerder een beeld van haar gezien in de Grote Kerk in Den Haag, 'Enantiodromia' genaamd. Het was een ijl meisjesfiguurtje met een kapje op haar hoofd, dat wijdbeens op de koude zerkenvloer was beland. Ontgoocheld leek het wel, als een engeltje dat –pats boem- een harde landing maakt in de kille werkelijkheid. Het beeld viel op door de expressiviteit van de lichaamshouding en het ongewone materiaalgebruik. Bruggink had heel zorgvuldig een skelet van metaaldraad geconstrueerd en dat bekleed met stukjes halfdoorzichtige polyesterfilm, die ze met een chirurgennaald aan elkaar naaide. Die techniek verleende het figuurtje iets onstoffelijks en dat is nogal ongebruikelijk in de aardse en grondgebonden beeldhouwkunst.

Bij de aanblik van 'Rusalka' hield ik mijn adem in. Ditmaal ging het om een liggend figuurtje in een glazen kistje, dat op het Lange Voorhout was opgesteld als onderdeel van Den Haag Sculptuur 2006. 'Rusalka' verwijst naar het verhaal van de kleine zeemeermin uit de gelijknamige opera van Dvorzák en net als de zeemeermin lijkt dit sprookjesachtige figuurtje afkomstig uit een andere wereld.
Haar aderen zijn zichtbaar door haar doorschijnende huid en om te ademen is ze afhankelijk van de zuurstofflessen, die als vleugels op haar rug zijn bevestigd. Dit wezen in haar glazen kistje is van een schoonheid die niet van deze aarde is. De slapende Rusalka roept allerlei associaties op, van Sneeuwwitje, elfjes, engelen tot couveusekindjes. Vroeggeborenen worden in de couveuse verzorgd tot ze het leven zelf aan kunnen. De opgebaarde Sneeuwwitje wacht op een levenbrengende kus. Het zijn allemaal motieven die de grenzen van het leven aftasten. En van wat die grens passeert kunnen wij alleen maar dromen.

Anne Berk, Kunstbeeld, 2004