Yvonne van de Griendt, vijf tekeningen

... vanuit lineaire potloodtekeningen van portretten van paarden,
grijze potloden, schetsmatig en raak, vooral wat betreft de ogen, 2005...

In de serie 'Maskerade', 2008, zit de ruiter elegant, wendbaar en stevig in het zadel. Paard en mens zijn één, identificatie ook door dezelfde maskers voor ruiter en paardenhoofd. Beiden zijn opgenomen in een nachtelijk woud van grijze en kleurpotloden en een veelheid aan manieren van tekenen – alles wel strak: de punten dun geslepen; lijntjes met lineaal getekend; zelfs boomblaadjes en kringeltjes van een wollige trui of harnas zijn weliswaar losjes maar toch weloverwogen en gelijkmatig geplaatst. Jarenlang heeft Yvonne met het thema 'ruiter en paard' gewerkt, ook in de expositie 'Open Hof houden' 2013, met een feestelijke ruiterstoet. In gedachte 'een tekening is vele tekeningen' raakte ik verslingerd aan het fotograferen van details.

In 2016 verdichtte zij haar tekenstijl: lijnen en patronen werden dichter op een geplaatst, waardoor een zachtgroen weefsel kon ontstaan; wellicht de schutkleur van paarden in gras of bos. Een tekening, gemaakt voor de expositie 'Maskers' in 2016, toont een weefsel, of samenstel, van paarden of bladeren – ik tel tien paarden. En openingen die ogen zijn, of ruimtes die op ogen lijken. Niet veel later, in 2017, vindt een omkering plaats: niet het paardenhoofd, maar het hoofd van de ruiter wordt voortaan 'vooraan' in het beeldvlak getekend – het masker is verdwenen; maar het gezicht van de ruiter, rustend op de hals van het paard, blijft een grijs vlak. Een aangrijpende tekening, waarin een gevoelsmatige vereenzelviging van ruiter en paard wordt verbeeld – maar zonder dat de beschouwer zich met de afgebeelde persoon, kan identificeren. Gaandeweg veranderde 'identificatie' in een andere vorm van mimesis: een verandering naar 'camouflage', naar de schutkleur van een slang in het landschap. En gaandeweg nog verder, van het landschap naar bloemstillevens. Naar wat Yvonne nu ook bezighoudt als student ikebana.

Tien bloemstillevens 0.65 x 0.50 m. uit 2019 zijn met losse hand en als altijd precies getekend; met her en der elementen die aan frottage doen denken. Kleuren verschijnen voorzichtig in het grijs; een enkele keer werpen ze een gloed. In één tekening zie ik over het hele blad een turquoise potloodlijn getekend – als om de contour van een bloem nog als een extra mee te geven. De tekeningen uit 2020, getoond tijdens 'The Result – over tijd tijdens corona', zijn inderdaad de oogst van maandenlang werken tijdens de lockdown – gewoon rustig doorgaan, geen actuele thematiek. Nog steeds 'een tekening is vele tekeningen'. Maar nu zachtere kleuren en heel soepele lijnen.

Kunstenaarspagina Yvonne van de Griendt