In PHŒBUS•Rotterdam drie exposities, bijna-solo, en het Ladekastproject,
20 augustus t/m 6 oktober 2019.

De activiteiten maken deel uit van ‘Art Central Rotterdam’, exposities van tien galeries.
Opening door Birgit Donker, directeur Nederlands Fotomuseum, v/m directeur Mondriaan Fonds, op zondag 15 september om 14 uur, Habibi Art Bar, Rijnhoutplein Rotterdam.
Op zondag 15 september vindt in PHŒBUS•Rotterdam de opening plaats, 15-17.30 uur

Yvonne van de Griendt, ‘Botanical Mimicry’ – galerierumte bel-etage
Mark Cloet, “États des Lieux - over Witlicht en Donkere Ruimtes” – projectruimte
Marc Raven, olie, pigmenten en alkyd op paneel – tekeningenkabinet e.a. ruimtes
Ladekastproject met Suzanne Schmitt, Rolf Den Dunnen, Johannes Steendam, Gilbert van Drunen, Gert-Jan Prins, Mark Cloet, Pia Sprong, René Eicke, Pierre Martens.

In de galerieruimte bel-etage, de meest klassieke ruimte van het pand, tien tekeningen in kleurpotloden (en een beetje pastel) op papier, elk 65 x 50 cm. Zo klassiek mogelijk in een horizontale lijn opgehangen — de aandacht voor de inrichting is beperkt gehouden t.g.v. de focus op het werk zelf, op het kijken en vergelijken. Eén tekening is vele tekeningen. De tekeningen van Yvonne van de Griendt zijn qua kleur heel divers, maar toch ingehouden — ze zijn qua lijnvoering en compositie een mer-à-boire. Uit een tekst van Yvonne in 2015:
“ […] een feest van grijze en gekleurde potloodstreepjes, puntjes, plusjes, minnetjes, en duizenden vormen van arceringen - vrij en vrolijk, maar ook op intensieve wijze getekend - soms in dichte lagen over elkaar heen, gedurende een lang proces.”
In de expositie hangt het resultaat van twee jaar geconcentreerd werken aan het tekenen van botanische elementen, die elkaar overlappen, in elkaar overgaan en metamorfoseren. Binnen haar ontwikkeling zijn de referenties aan dieren verdwenen, waardoor de werken abstracter ogen. Richard de Brabander schreef een tekst bij de expositie: “Botanical Mimicry of Alleen maar kijken”.

In het ogenschijnlijk oudste deel van het pand, het tekeningenkabinet met ingelegd eikenhouten lambrisering (pand 1867, kabinet rond 1900), verschuilen zich in zestien laden werken van kunstenaars die zijn uitgenodigd om binnen het ‘Ladekastproject’ ‘iets’ te doen dat recht doet aan de liggende, horizontale presentatie. Per kunstenaar lijkt het te gaan om een klein project – in werkelijkheid is het niet zo zeker of het werk in korte tijd is bedacht, in lange tijd gemaakt, of andersom. Het neemt mij erg voor een kunstenaar in, wanneer de eigenheid van het oeuvre voelbaar is naast de perfecte aanpassing binnen de ruimte van een lade. De beslotenheid van de laden levert bij het openen grote verrassingen op. Bezoekers en de galeriehouder leren in korte tijd werk van verschillende kunstenaars kennen. Kunstenaars zeggen weleens dat een gemaakt werk nèt een andere stap is binnen het oeuvre … Ladekastproject met Suzanne Schmitt, Rolf Den Dunnen, Johannes Steendam, Gilbert van Drunen, Mark Cloet, Pia Sprong, René Eicke, Pierre Martens, Gert-Jan Prins (foto onderaan)

Het zou logisch zijn in de 5 x 5 m. projectruimte de olieverf-pigment-alkyd werken op paneel van Marc Raven te hangen en in het tekeningenkabinet de reeks van twintig grijs-zwarte potloodtekeningen op papier van Mark Cloet. Twee mooie exposities –
niets mee mis. Maar hoe leuk is het niet, om onverwacht de felgekleurde werken
van Marc Raven op blokjes op de lambrisering in het bruine tekeningen- kabinet te plaatsen! Ruige schilderkunst in het chique, beetje classicistische, beetje kitscherige kamertje. De felgekleurde panelen worden net iets opgetild en krijgen als het ware iets meer autonomie – die goed van pas komt in het visuele geweld dat het kabinet van zichzelf bergt. Overigens voegen het geelgroen, het felle cyclaam en het verblindende turquoise zich perfect in de overwegend bruine ruimte. En hoe spannend het onverwachte bezoek van twee werken van Marc in de ruimte van Yvonne! Hoe komt het dat Yvonne en ik weten dat het werk van Marc – zo ruig en fel van kleur – zo goed past bij haar verfijnde tekeningen in zachte kleuren? Terwijl overigens niemand ooit zal begrijpen waarom een stukje hout met antracietkleurige verf, plus wat ‘gewone’ kleurtoetsen, zich goed verhoudt tot haar werk en dat dit werk, hxb 20 x 6 cm., op een wand van h 4 x 6 m., zo goed overeind blijft. Aan de getekende stillevens van Mark Cloet gaat een kleine geschiedenis vooraf. Naar aanleiding van mijn kaart uit Boijmans met de brief van Manet aan ‘Chère Madame’, waarin de ‘tout premier pruneau de mon jardin’ is geaquarelleerd, stuurde Mark een stilleven met glazen kannen, zijnde de ‘tout premier dessin de 2019’…. Wauw. Ik wist niet wat ik zag, hoe goed ik ook keek! Uiteindelijk heb ik per mail voorzichtig maar tóch, de vraag gesteld: ‘Heb je misschien een heel dunne print van een gefotografeerd stilleven als basis voor je tekening gebruikt?’ Direct de tegenvraag: ‘Waarom zou je fotograferen als je kunt tekenen?’. Dank Mark, voor deze prachtige tekening! …Die verder nog een reeks van andere tekeningen in gang heeft gezet – ik zie foto’s van huis en atelier, overal liggen tekeningen. Tekeningen van een theekan, tekeningen van een boekje met daarin een tekening van het boekje. Ik zie ook foto’s van het tekenproces – een foto waarop een kan en een tekening van een kan, op een tafel met een penseel. Inmiddels groeide het formaat van ansichtkaart naar de grote vellen van Rives Arches, 1.55 x 1.02 m. Gebruikt tekenmateriaal: potlood, aquarelpotlood, purpura morte, water.

Mirjam de Winter, 22-8-2019

Mark Cloet, tekeningenserie n.a.v. ‘briefwisseling’ met ansichtkaart Manet - begin 2019

Gert-Jan Prins, ‘Batterie’ [drumstelorkest, 24-delig], installatie Ladekastproject 2019, weerstandjes, metaaldraad e.a. materialen, bij muziekregistraties gebruikt; gesoldeerd.