KATABASIS

Verlost van gravitatie
zweeft zij mij naar binnen

van sneeuw niet koud
van melk niet vloeibaar
van staal niet drachtig

symmetrisch tegenover haar
laten onze voetzolen
minder Brodsky-ruimte* dan
tussen Bellini’s Madonna
en het kind terwijl
ontbrekende
geslachtsdelen
elkaar beloeren

aan de muur het meisje
gedragen door
ontspoorde handen
gevangen in
gezalfde vingers
verheven tot
dienares
zoekt zij zichzelf

een vierbenige sarcofaag
als laatste huis verslindt
het licht

zij is gaan liggen
gevleugeld
verkleind tot man
verkleurd tot vrouw

zo hebben we haar
gevonden
zo hadden we haar
gevonden
kunnen
hebben.

*Brodsky-ruimte verwijst naar het essay WATERMARK (in vertaling ‘De kade der ongeneeslijken’), Essay on Venice uit 1992 van de Russische schrijver/dichter Joseph Brodsky.

In dit essay wijdt hij o.a. een beschouwing aan een schilderij van Giovanni Bellini, dat toen nog hing in de Madonna dell’Orto in Venetië, maar ergens daarna werd gestolen en nooit is teruggevonden. In het kerkje hangt nu slechts de lijst.

Op het schilderij staat een Madonna met kind. Brodsky duidt de centimeter ruimte tussen de linkerhand van de Madonna en de voetzool van het kind als het verschil tussen liefde en erotiek, hoewel het ook wel het summum van erotiek kan zijn, zo schrijft hij.

© juni 2019, Rob de Moes